روانشناسی تحلیلی
From Wikipedia, the free encyclopedia
روانشناسی تحلیلی اصطلاحی در روانشناسی است که توسط کارل گوستاو یونگ برای متمایز ساختن نظریات و روش درمانگری خود از روانکاوی فروید و روانشناسی فردی آدلر به کار برده شد.[1]
بنا بر تعریفهای روانشناسانه، روانشناسی تحلیلی شیوهای از مطالعه و تفسیر روان و اختلالهای آن بر اساس ارزشهای فلسفی و نمادها و تصاویر ازلی[2] و سائق خودکامرواسازی[3] است که کارل یونگ آن را پایهگذاری کردهاست.[4]