سامری نیکوکار
From Wikipedia, the free encyclopedia
تمثیل سامری نیکوکار (به انگلیسی: Parable of the Good Samaritan) داستانی است اخلاقی از انجیل لوقا که مسیح در قالب این تمثیل مفهوم واژه «همسایه» یا «همنوع» را توضیح میدهد.[1] این مثال داستان مسافری را روایت میکند که لباس او توسط دزدان ربوده شده، مورد ضرب و شتم قرار گرفته و نیمه مرده در کنار جاده رها شدهاست. اول یک کشیش و سپس لاوی (از فرزندان یعقوب پیامبر) از آنجا میگذرند؛ اما هر دو از یاری رساندن به آن مسافر مجروح و عریان اجتناب میکنند. در نهایت، مردی سامری به مسافر برخورد میکند. هرچند سامریها و یهودیان یکدیگر را نفرین کرده و تحقیر میکنند، اما این سامری به مسافر زخمی کمک میکند. عیسی در پاسخ به یک عالم دینی که از مسیح میپرسد: «و همسایه من کیست؟» با ذکر این تمثیل نتیجهگیری میکند که شخص همسایه در داستان، مردی است که به انسان زخمی رحم میکند؛ یعنی مرد سامری.[2]
برخی از مسیحیان، از قبیل آگوستین، این روایت را به طرز تمثیلی تفسیر کردهاند، و معتقدند سامری به نمایندگی از عیسی مسیح، روح گناهکار را نجات میدهد.[3] با این حال، برخی دیگر، معنای اصلی تمثیل را نادیده میگیرند[3] و مثل را به عنوان معیار اخلاقی عیسی میبینند.[4]
این تمثیل الهام بخش آثار فراوان و مختلف هنری از جمله نقاشی، مجسمه، طنز، شعر و فیلم بودهاست.
عبارت «سامری نیکو»، به معنی کسی که به یک غریبه کمک میکند، حاصل از این مثل است و «قانون سامری نیکو» مجموعه قوانینی است که مسئولیت افرادی را که به امداد آسیبدیدگان در سوانح و حوادث میشتابند کاهش میدهد.[5] بسیاری از بیمارستانها و سازمانهای خیریه با اشاره به این داستان «سامری نیکو» نامگذاری شدهاند.