سبیل
موهای بالای لب / From Wikipedia, the free encyclopedia
سبیل، شارِب، موی پشتِ لب یا بُروت (به انگلیسی: Moustache) مویی است که بر بالای لب فوقانی میروید. موی چانه و گونه ریش نام دارد. در طول تاریخ سبیل چخماقی نشان بارز مردانگی بودهاست.[1][2] سبیل همچنین نشانهای دینی به شمار میرود. در آیین یارسان، سبیل به عنوان یک نشانهٔ مذهبی دارای حرمت است و به ویژه سبیل بلند، یک مرد پیروی یارسان را از غیر یارسان متمایز میکند.[3]