سختکردن القایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سخت کردن القایی (به انگلیسی: Induction hardening)، نوعی سخت کاری سطحی است. این عملیات به منظور افزایش مقاومت در برابر سایش و خوردگی و سختی لایه خارجی است، که هدف همهٔ این عملیات افزایش طول عمر ماده مورد نظر است.
بهطور کلی روشهای مورد استفاده برای سخت کردن سطحی به دو گرو عمده تقسیم میشوند:[1]
- در روش نوع اول تلاش بر تغییر ترکیب شیمیایی لابه خارجی بوده که با استفاده از نفوذ صورت میگیرد که به عملیات حرارتی-شیمیایی معروف است. در این روش سعی بر آن است که اتمهای خارجی با ویژگیهای مورد نیاز سطح به لایه خارجی سطح نفوذ میدهند تا سختی لایه خارجی را افزایش بدهند. برای مثال به منظور افزایش مقاومت سطحی آهن میتوان ازاتمهای کربن[2] یا ازت یا بهطور همزمان از هر دو استفاده کرد.[3]
توجه شود که در این عملیات اتمهای نفوذی باید شعاع اتمی بسیار کوچکی در مقابل اتمهای سطح نفوذ داشته باشند تا بتوانند به راحتی و با انرژی کمی بین اتمهای سطح نفوذ کنند و ساختار کریستالی جدیدی به وجود آورند.
- در روش دوم مبنا بر این است که ترکیب شیمیایی تغییر نکند پس با عملیاتی روبرو هستیم که همراه با تغییرات فیزیکی ماده است.[1]
از جمله مثالهای روش دوم میتوان به سخت کردن سطح توسط شعله حرارتی یا سخت کردن القایی اشاره کرد.
حال سراغ روش اول رفته و فرایندهای سختی کردن همراه با تغییر ترکیب شیمیایی را مورد بررسی قرار میدهیم.