سرمایهداری رفاقتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سرمایهداری رفاقتی لفظی است که اقتصادی را توصیف میکند که در آن موفقیت در کسب و کار به ارتباطات نزدیک بین اهالی کسب و کار و مقامات دولت بستگی دارد. نمود آن ممکن است در استثنا قائل شدن در توزیع مجوزهای قانونی، امتیازات دولتی، معافیتهای مالیاتی ویژه، یا دیگر اشکال کنترل دولتی امور باشد.[1] باور بر این است که وقتی نفع پروری و پارتی بازی سیاسی به دنیای کسب و کار سرازیر میشود، سرمایه داری رفاقتی ظهور میکند؛ پیوندهای خانوادگی و دوستانه بین اهالی کسب و کار و دولت بر اقتصاد و جامعه تا حدی تأثیر میگذارد که ایدهآلهای اقتصادی و سیاسی خدمت عمومی را فاسد میکند.
لفظ سرمایهداری رفاقتی به عنوان توضیحی برای بحران مالی آسیا اثر قابل توجهی در عرصهٔ عمومی بر جا گذاشت.[2] همچنین در سرتاسر جهان برای توصیف هر تصمیم دولتی که به نفع «رفقای» مقامات دولتی گرفته شود به کار میرود.