سندرم بروگادا
From Wikipedia, the free encyclopedia
سندرم بروگادا (انگلیسی: Brugada syndrome) تغییرات غیرطبیعی در فعالیت الکتریکی قلب است که موجب افزایش خطر مرگ ناگهانی قلبی میشود. بیماران ممکن است دورههایی از سنکوپ را به خصوص در زمان استراحت تجربه کرده باشند. علت این بیماری در یکچهارم موارد ارثی است و در سایر موارد به علت جهش جدید یا داروها ایجاد میشود.
اطلاعات اجمالی سندرم بروگادا Brugada syndrome, نامهای دیگر ...
سندرم بروگادا Brugada syndrome | |
---|---|
نامهای دیگر | Sudden unexplained nocturnal death syndrome, bangungut |
(A) Normal electrocardiogram of the precordial leads V1-3, (B) changes in Brugada syndrome (type B) | |
تخصص | پزشکی قلب |
نشانهها | سنکوپ، ایست قلبی |
دورهٔ معمول آغاز | Adulthood |
علت | Genetics, certain medication |
عوامل خطر | Family history, مردمان آسیایی descent, male |
روش تشخیص | نوار قلب (ECG), آزمایش ژنتیکی |
تشخیص افتراقی | Romano-Ward syndrome، بیماری ماهیچه قلب، دیستروفی ماهیچهای دوشن |
درمان | Watchful waiting, implantable cardioverter defibrillator (ICD) |
فراوانی | 5 per 10,۰۰۰ |
مرگها | 8% of ایست قلبی[1] |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
بستن
حمله بیماری معمولاً با تب یا افزایش تون عصب واگ شعلهور میشود. تشخیص به وسیله الکتروکاردیوگرام داده میشود.