سوگ سیاوش
From Wikipedia, the free encyclopedia
سوگ سیاوش، سیاوشان، سووَشون یا سَووشون، نام نوعی آیین باروری[1] است که در آنها سوگ سیاوش گرفته میشدهاست. گستردگی سوگ سیاوش در ایران از آن جا معلوم میشود که علیرغم هزار و سیصد سال نفوذ اسلام در وجوه مختلف زندگی ایرانیان چند روستا در این منطقه از هرات تا مازندران و جنوب آشتیان و یک مسجد در شیراز هنوز نام سیاوش دارد. همچنین نشانههای سوگ سیاوش بر آثار سفالی کهن خوارزم و فرارود (ماوراءالنهر)، نقاشیهای دیواری پنجکنت سغد، آثار سفالی جدیدتر و نیز در برخی از آئینهای عزا و تعزیه در ایران امروز باقی ماندهاست. شواهد دیگری از بخشهای اصیل اسطوره سیاوش در جاهای دیگر، از جمله هنر مینیاتور ایران هم بازماندهاست.[2]
برخی اسطورهشناسان و پژوهشگران با تأکید بر تداوم آیینهای سوگ سیاوش میگویند که این آیینها پس از اسلام بخش مهمی از سوگواری محرم و رویداد عاشورا را شکل میدهد.[3][4][5][6]