سپیده (چاووش ۶)
From Wikipedia, the free encyclopedia
سپیده که در گذشته با نام چاووش ۶ شناخته میشد، ششمین آلبوم موسیقی از مجموعه ۱۲ آلبوم چاووش اثر کانون فرهنگی و هنری چاووش است که در آذرماه سال ۱۳۵۸ در دانشگاه ملی (شهید بهشتی کنونی) در دستگاه ماهور اجرا شد.[1][2] محتوی موسیقایی این آلبوم مرتبط با حوادث و شرایط اجتماعی ایران در زمان وقوع انقلاب ۱۳۵۷ است. این اثر دربرگیرندهٔ تصنیف ایران ای سرای امید (تصنیف سپیده) است که مربوط به شعری از هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) بر روی آهنگی از محمدرضا لطفی است. در این اثر محمدرضا شجریان به عنوان خواننده و محمدرضا لطفی به عنوان آهنگ ساز و سرپرست گروه شیدا حضور دارند. همچنین در این اثر یکی از قطعات ساختهشده توسط پرویز مشکاتیان به نام تصنیف ایرانی (با شعری از جواد آذر) نیز اجرا شدهاست. اشعار ساز و آوازها نیر از ه. الف. سایه است.
سپیده | ||||
---|---|---|---|---|
آلبوم بهترینها از | ||||
ژانر | موسیقی سنتی ایرانی | |||
زبان | زبان فارسی | |||
ناشر | کانون چاووش آوای شیدا (درقالب سی دی، درحال حاضر) | |||
گاهنگاری کانون چاووش | ||||
| ||||
جلدهای دیگر | ||||
این اثر در گذشته با نام چاووش ۶ توسط کانون چاووش به بازار آمد و امروزه توسط مؤسسه فرهنگی و هنری آوای شیدا زیر نظر محمدرضا لطفی در قالب سی دی و با نام سپیده منتشر شدهاست. طبق توضیحات محمدرضا لطفی بر روی جلد آلبوم این اثر به صورت اتفاقی توسط کیوان ابتهاج (پسر هوشنگ ابتهاج) در حین اجرای کنسرت ضبط شدهاست.[1]
تصنیف ایران ای سرای امید در همان روزهای نخست انقلاب ۱۳۵۷ ایران ساخته شده و بنابر گفتهٔ لطفی، خودش آن را در شب پیروزی انقلاب ایران به رادیو برد و آن را پخش کرد.[3] لطفی دربارهٔ ساخت این قطعه میگوید: «تصنیف سپیده دیرتر از مقدمهٔ آن ساخته شده است. چند ماه پیش از نخستین کنسرت این اثر، وقتی به منزل سایه رفتم و با سهتار، آهنگ تصنیف را برای او نواختم علاقهمند شد که شعر آن را بسراید. خواهش کردم هر چه زودتر اقدام کند چون کنسرت در راه بود و بدون این تصنیف، کارمان ناقص میماند. کار سرودن شعر طولانی شد و من نگران بودم، تا این که یک هفته مانده به اجرای کنسرت شعر آماده شد و من آن را نزد شجریان بردم.[1]
صدا و سیمای جمهوری اسلامی، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) و پس از آن به نحو گستردهای از سرود ایران ای سرای امید از این آلبوم استفاده میکرد. در روز ۲۶ خرداد ۱۳۸۸، محمدرضا شجریان در نامهای به عزت الله ضرغامی از وی خواست تا از پخش آثار او در صدا و سیما خودداری کند. وی گفت: «سرودهایی که خوانده به ویژه سرود ایران، ای سرای امید متعلق به سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ بوده و هیچ ارتباطی با شرایط کنونی ندارد». وی اعلام کرد سازمان صدا و سیما هیچ نقشی در تهیه این آثار نداشته و به حکم قانون و شرع از این سازمان خواست صدا و آثار او را در هیچیک از واحدهای رادیو و تلویزیون پخش نکند.[4][5]
محمدرضا لطفی پس از بازگشتش به ایران و اجرای چند کار متفاوت این آلبوم را یک بار دیگر به صورت زنده در یک کنسرت اجرا کرد اما این بار با حضور محمد معتمدی به عنوان خواننده و اجرای گروه همنوازان شیدا. این اثر نیز در قالب یک آلبوم تصویری توسط مؤسسه آوای شیدا منتشر شد.