سیبری
سرزمینی پهناور در فدراسیون روسیه / From Wikipedia, the free encyclopedia
سیبِری (یا قدیمیتر: سیبریه[1]) (به روسی: Сиби́рь) نام سرزمینی بسیار گسترده در بخش آسیایی روسیه است. سیبری تقریباً تمامی ناحیهٔ شمال آسیا را دربرمیگیرد. این منطقه یک دوازدهم سطح کرهٔ زمین و ۶۰ درصد خاک روسیه را تشکیل میدهد.[2] سیبری از رشتهکوه اورال به سوی شرق امتداد یافته و تا اقیانوس آرام میرسد. از سوی شمال به اقیانوس منجمد شمالی و از جنوب به تپههای شمال و مرکز قزاقستان و مرزهای مغولستان و چین محدود میشود. مساحت جنگلهای سیبری ۱۲٬۸۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع است و ۴۰ میلیون نفر سکنه دارد.
سیبری
زبان روسی: Сибирь (Sibir') | |
---|---|
مختصات: | |
کشور | روسیه، قزاقستان |
منطقه | شمال آسیا، اوراسیا |
Parts | دشت سیبری غربی فلات سیبری مرکزی سیبری |
مساحت | |
• کل | ۱۳۱۰۰۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۱۰۰۰۰۰ مایل مربع) |
جمعیت (۲۰۱۷) | |
• کل | ۳۶٬۰۰۰٬۰۰۰ |
بزرگترین و پرجمعیتترین شهر سیبری نووسیبیرسک است. پس از آن امسک و کراسنویارسک به ترتیب پرجمعیتترین شهرهای سیبری هستند. کشاورزی تنها در بخشی از جنوب سیبری رواج دارد و در جنوب غربی آن دانههای خوراکی از جمله گندم در قالب کشتزارهای بزرگ کشت میشوند.
سکاهای ایرانیتبار از ساکنان قدیمی بخشهایی از سیبری بودند و در یک گور قدیمی سکایی که در ارتفاع ۱٬۶۰۰ متری در درهٔ اولاکان در پازیریک سیبری قرار دارد قدیمیترین قالی ایرانی، معروف به فرش پازیریک یافته شده است.
نام سیبری از واژهٔ سیبیر در یکی از گویشهای زبان مغولی گرفته شده[3] و به معنی «سرزمین خفته» است.[4] سیبیر در اصل نام دژی از تاتارها بود که در پیوندگاه رودهای توبول و ایرتیش قرار داشت.[5]