سینمای ایران
صنعت فیلم و تلویزیون در ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
سینمای ایران به صنعت سینما و پویانمایی در ایران گفته میشود. سینمای ایران در چندین دوره، مورد ستایش جهان خارج بوده و دستاوردهایی داشته است.
سینمای ایران | |
---|---|
تعداد سالن | ۶۳۸ (۱۳۹۹)[1] |
• سرانه | ۰٫۸ به ازای هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر |
توزیعکنندگان اصلی | بنیاد سینمایی فارابی سازمان توسعه سینمایی سوره مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی |
تعداد پذیرش (۱۳۹۷)[2] | |
مجموع | ۲۸٬۵۳۷٬۴۱۰ |
• سرانه | ۰٫۳۶ |
فیلمهای ملی | ۲۸٬۵۱۴٬۹۲۱ (۹۹٫۹۲٪) |
فروش گیشه (۱۳۹۷)[2] | |
مجموع | ۲۵۰٬۷۷۱٬۹۴۹٬۸۰۰ تومان |
فیلمهای ملی | ۲۵۰٬۵۰۸٬۵۸۶٬۸۰۰ تومان (۹۹٫۹۹۹٪) |
در دورهٔ پهلوی، افزون بر حضورهای قابل توجه فیلمهای ایرانی در جشنوارههای فیلم جهانی، این کشور خود نیز به میزبانی پراهمیت از رویدادهای بینالمللی سینما در جهان، تبدیل شده بود. جشنواره جهانی فیلم تهران در دههٔ ۱۳۵۰، مهمترین جشنوارهٔ سینمایی در آسیا و تنها جشنوارهٔ ردهٔ «الف» از دید فدراسیون بینالمللی تهیهکنندگان در آسیا بهشمار میرفت. پس از انقلاب ۱۳۵۷، حکومت جدید، نخست، فیلمسازی را محدود کرد؛ سپس در صورت تبلیغ ارزشهای اسلامی، به کارگردانان، کمک مالی رساند. در حدود دههٔ ۱۳۷۰، شوق نخستینِ انقلابی، با خواستههای میانهروی سیاسی و روابط بهتر با غرب، جایگزین شد و سینمای این کشور، پیشرفت کرد.
پس از انقلاب شماری از کارگردانان ایرانی که از ایران خارج شدند، به ساخت فیلم در خارج از کشور پرداختند. همچنین شماری از فیلمها که برای سینمای عامهپسند ایران به کار برده شد به «فیلمفارسی» مشهور شدند. در دوره جمهوری اسلامی با انحصاریشدن سینما در دست نظام و حذفشدن بخش خصوصی این کشور، محدودیتهایی سنگین به فیلمسازان اهل ایران تحمیل گردید. سانسور پس از انقلاب ۱۳۵۷، چالشی جدی برای سینمای این کشور است. در ایران، ۲۱ شهریور بهعنوان روز سینما نام گرفتهاست.