شبکه هاپفیلد
From Wikipedia, the free encyclopedia
شبکه هاپفیلد (یا مدل Ising شبکه عصبی یا مدل Ising – Lenz – Little ) نوعی شبکه عصبی مصنوعی بازگشتی و نوعی سیستم شیشه چرخشی است که توسط جان هاپفیلد در سال 1982 رواج یافته است [1] همانطور که توسط Little در 1974 شرح داده شده بوده [2] بر اساس کار ارنست آیزینگ با ویلهلم لنز بر مدل آیزینگ . [3]
شبکه های هاپفیلد به عنوان سیستم های حافظه قابل آدرس دهی حافظه تداعیگر با گره های آستانه باینری عمل می کنند. شبکه های هاپفیلد همچنین الگویی برای درک حافظه انسان ارائه می دهند.