عبدالحسین زرینکوب
نویسندهٔ ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
عبدالحسین زرّینکوب[1][2] (۲۹ اسفند ۱۳۰۱[3] – ۲۴ شهریور ۱۳۷۸) ادیب، تاریخنگار، منتقد ادبی، نویسنده، و مترجم برجستهٔ ایران معاصر بود. آثار او بهعنوان مرجع عمده در مطالعات تصوف و مولویشناسی شناخته میشود.[4] وی از تاریخنگاران برجستهٔ ایران است و آثار معروفی در تاریخ ایران و نیز تاریخ اسلام دارد. این آثار بهدلیل بیان ادبی و حماسی تاریخ از آثار پرفروش در میان ایرانیان هستند.[5]
اطلاعات اجمالی عبدالحسین زرینکوب, زادهٔ ...
عبدالحسین زرینکوب | |
---|---|
زادهٔ | ۲۹ اسفند ۱۳۰۱ بروجرد، لرستان، ایران |
درگذشت | ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ (۷۶ سال) تهران، ایران |
مدفن | قطعه هنرمندان بهشت زهرا |
محل زندگی | بروجرد، تهران، فرانسه |
ملیت | ایرانی |
محل تحصیل | دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران |
استاد | محمدتقی بهار بدیعالزمان فروزانفر |
پیشه |
|
آثار | فهرست |
عنوان | بهداد ایرانیان |
همسر(ها) | قمر آریان |
امضاء | |
بستن
زرینکوب بیش از چهار دهه در دانشگاه تهران، ادبیات فارسی، تاریخ اسلام و تاریخ ایران تدریس کرد[6] و پس از انقلاب، با مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی همکاری کرد، از جمله این که ۶۵۰۰ کتاب و مجله را به دائرةالمعارف بزرگ اسلامی اهدا کرد.[7]