فرایند هال–هرولت
From Wikipedia, the free encyclopedia
فرایند هال–هرولت (به انگلیسی: Hall–Héroult process) که با نام فرایند هال نیز شناخته میشود، فرایندی صنعتی جهت تولید انبوه فلز آلومینیم به روش الکترولیز است. این روش نخستین بار توسط دو دانشمند به نامهای چارلز مارتین هال و پائول هرولت در سال ۱۸۸۶ میلادی ابداع گردید.[1] این فرایند از طریق انتشار کربن دیاکسید در واکنش الکترولیتی به تغییرات آب و هوایی کمک میکند.[2]
در حالت معمول آلومینیم اکسید که ماده اولیه تولید فلز آلومینیم است در دمای ۲۰۷۲ درجه سانتی گراد ذوب میشود که تأمین این دما از نظر اقتصادی بسیار گران است. ایده هال و هرولت این بود که در صورت افزودن مقداری کریولیت به مواد الکترولیت، میتوان دمای ذوب مخلوط را تا ۹۶۰ درجه سانتی گراد تقلیل داد.
واکنش کلی که منجر به تخلیص آلومینیم در فرایند هال میشود به شرح زیر است:[3]