فضاپیمای جونو
From Wikipedia, the free encyclopedia
جونو (به انگلیسی: Juno) نام فضاپیمای روباتیکِ بدونِ سرنشینِ ناسا است[4] که در چهارم ژوئیهٔ ۲۰۱۶ در مدار قطبی سیاره مشتری قرار گرفت. این کاوشگر فضایی در پنجم اوت ۲۰۱۱ از فلوریدا به فضا پرتاب شده و شرکت لاکهید مارتین و مؤسسه تحقیقات جنوب غربی سازنده و پیمانکار هدایت آن هستند.
گونه مأموریت | کاوشگر فضایی به مقصد منظومه شمسی |
---|---|
مدت مأموریت | بیش از ۱۰ سال |
ویژگیهای فضاپیما | |
سازنده | مؤسسه تحقیقات جنوب غربی |
آغاز مأموریت | |
موشک | اتلس ۵ ۵۵۱ |
گونه مأموریت | مدارگرد مشتری |
---|---|
اپراتور | ناسا / JPL |
شناسهٔ کوسپار | 2011-040A |
شماره ستکات | ۳۷۷۷۳ |
وبگاه | |
مدت مأموریت | ۱۴ سال سفر: ۵ سال فاز علمی: ۹ سال |
ویژگیهای فضاپیما | |
سازنده | مؤسسه تحقیقات جنوب غربی |
BOL mass | ۳٬۶۲۵ کیلوگرم (۷٬۹۹۲ پوند)[1] |
توان | ۴۰۰ W; two ۵۵-آمپر ساعت باتری یونلیتیم[2] |
آغاز مأموریت | |
تاریخ راهاندازی | ۵ اوت ۲۰۱۱ (۲۰۱۱-08-۰۵) ۱۶:۲۵:۰۰ یوتیسی (۱۲ سال، ۱۰ ماه و ۹ روز پیش) |
موشک | اتلس ۵ ۵۵۱ (AV-029) |
سایت پرتاب | Cape Canaveral SLC-41 |
پیمانکار | Lockheed Martin |
پرواز از زمین | |
نزدیکترین فاصله | ۹ اکتبر ۲۰۱۳ (۲۰۱۳-10-۰۹) (۱۰ سال، ۸ ماه و ۵ روز پیش) |
فاصله | ۵۵۹ کیلومتر (۳۴۷ مایل) |
مدارگرد مشتری (سیاره) | |
ورود به مدار | ۴ ژوئیه ۲۰۱۶ (planned)[3] |
گردشها | 37 (planned)[3] |
نشان مأموریت جونو |
نیروی آن با انرژی خورشیدی تأمین میشود.[5]
این فضاپیما در مدار قطبی این سیاره قرار گرفته تا ترکیب، میدان گرانشی، میدان مغناطیسی، و مَگنِتوسفِرِ مشتری را بررسی کند. جونو همچنین تلاشهایی برای یافتن سرنخهایی در مورد چگونگی تشکیل شدن این سیاره، از جمله احتمالِ داشتنِ یک هستهٔ سنگی، مقدار آب موجود در ژرفای جوّ آن، توزیع انبوه جِرمی، و بادهای عمیق آن؛ که سرعت آن میتواند تا ۶۱۸ کیلومتر (۳۸۴ مایل) در ساعت برسد، خواهد داشت.[6]
جونو دومین فضاپیمایی است که مدار مشتری را دور میزند؛ پس از فضاپیمای گالیله که از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ این سیاره را دور زد.
فضاپیمای جونو نیروی مورد نیاز خود را از آرایههای خورشیدی میگیرد، روشی که معمولاً توسط ماهوارههای مستقر و مشغول به کار در مدار زمین یا در منظومهٔ شمسی درونی استفاده شده، در حالی که مولد گرما-الکتریک رادیوایزوتوپی معمولاً برای مأموریت به بخش بیرونیِ منظومهٔ شمسی و فراتر از آن استفاده میشود، با این حال، برای جونو، سه بال خورشیدی، که بزرگترین پانلی است که تا کنون بر روی کاوشگرهای سیارهای مستقر شده، نقشی اساسی در ایجاد ثبات در فضاپیما و تولید قدرت بازی کنند.[7]
نام این فضاپیما از اساطیر یونانی-رومی بر گرفته شده: ژوپیتر حجابی از ابرها برای پنهان کردن فساد خود، در اطراف خود جذب میکرد اما همسر او، الهه جونو، توانست به درون ابر بنگرد و ماهیت واقعی ژوپیتر را ببیند.[8]