لاکهید اسآر-۷۱ بلکبرد
From Wikipedia, the free encyclopedia
لاکهید اسآر-۷۱ بلکبرد (به انگلیسی: Lockheed SR-71 Blackbird) نوعی هواپیمای شناسایی دوربرد زِبَرصوت بود که نخستین فروند آن در سال ۱۹۶۴ به پرواز درآمد و از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۸ در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بود. در مجموع ۳۲ فروند از این هواپیما ساخته شد که ۱۲ فروند آن بر اثر سوانح مختلف از بین رفتند اما هیچیک مورد اصابت آتش دشمن قرار نگرفتند. ، اسآر-۷۱ بلکبرد سریعترین هواپیمای سرنشیندار تاریخ می باشد که از روی باند به پرواز در می آید البته نورث امریکن ایکس-۱۵ تقریبا دو برابر آن یعنی حدود 6 ماخ سرعت دارد ولی چون به تنهایی قادر به برخاستن از باند نیست و باید از زیر بال هواپیمایی دیگر بلند شود در رده هواپیماهای استاندارد قابل پرواز محسوب نمی شود. این هواپیما بر اساس لاکهید ای-۱۲ و لاکهید وایاف-۱۲ ساخته شد و طراحی آن مدیون کلی جانسون است. او به همراه تیم مهندسان شرکت لاکهید، اسآر-۷۱ را به عنوان جانشین لاکهید یو-۲ ساختند. سرعت پرواز عادی این هواپیما ۳٫۳ ماخ در ارتفاع ۲۴ هزار متری بود. سرعت بالا و ارتفاع پروازی بسیار بالای این هواپیما باعث میشد تا در مقابل هر تهدیدی چه از سوی پدافند موشکی زمینی و چه از سوی جنگندههای رهگیر دشمن ایمن باشد. در عمل نیز در طول نزدیک به ۴ دهه فعالیت این هواپیما، هیچگاه حتی یک فروند از آن مورد تهدید دشمن قرار نگرفت.
لاکهید اسآر-۷۱ بلکبرد | |
---|---|
کاربری | هواپیمای شناسایی راهبرد نظامی |
کشور سازنده | ایالات متحده آمریکا |
تولیدکننده | لاکهید کرپوریشن، بخش اسکانک ورکس |
طراح | کلی جانسون |
نخستین پرواز | ۲۲ دسامبر ۱۹۶۴ |
معرفیشده در | ژانویه ۱۹۶۶ |
بازنشستگی | ۱۹۹۸ (نیروی هوایی آمریکا)، ۱۹۹۹ (ناسا) |
وضعیت | بازنشسته |
کاربر اصلی | نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا (پیشین) ناسا (پیشین) |
تعداد ساختهشده | ۳۲ |
هزینه هر فروند | ۳۴ میلیون دلار[1] |
توسعهیافته از | لاکهید ای-۱۲ لاکهید وایاف-۱۲ |