لایه انتقال
From Wikipedia, the free encyclopedia
در شبکههای رایانهای، لایه انتقال transport layer سرویسهای ارتباطی مبدأ به مقصد یا end-to-end را برای برنامههای کاربردی موجود در معماری لایه بندی شده پروتکلها و اجزاء شبکه فراهم میآورد. لایه انتقال سرویسهای مطمئنی از قبیل پشتیبانی از جریان داده اتصال گرا، قابلیت اطمینان، کنترل جریان و تسهیم یا مالتی پلکسینگ را ارائه مینماید.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
لایههای انتقال هم در (RFC 1122) مدل TCP/IP، که مبنا و بنیان اینترنت میباشد، و هم مدل OSI موجود میباشند. تعریف لایه انتقال در این دو مدل کمی با یکدیگر تفاوت دارد. این مقاله در اصل به تعریف لایه انتقال در مدل TCP/IP اشاره دارد.
معروفترین پروتکل لایه انتقال پروتکل کنترل انتقال یا TCP) Protocol. این پروتکل نام خود را از مجموعه پروتکل اینترنت یا همان TCP/IP وام گرفتهاست. از این پروتکل در انتقالات اتصال گرا استفاده میشود درحالیکه پروتکل بدون اتصال UDP برای انتقالات پیام ساده مورد استفاده قرار میگیرد. TCP پروتکل پیچیده تری است و این پیچیدگی به واسطه طراحی وضعیت محوری است که در سرویسهای انتقالات قابل اطمینان و جریان داده تعبیه شدهاست. از دیگر پروتکلهای عمده در این گروه میتوان به پروتکل کنترل ازدحام دیتاگرام DCCP) Datagram CongestionControl Protocol) و پروتکل انتقال کنترل جریان SCTP) Stream Control Transmission Protocol) اشاره نمود.
در پروتکل انتقال ابرمتن به دنبالهای از درخواستها و پاسخها جلسه گفته میشود. کلاینت با ایجاد یک اتصال هدایت انتقال بر روی یک درگاهِ از پیش تعیین شده بر روی سرور (معمولاً درگاه شماره؛ فهرست عددهای درگاه و)، جلسه را آغاز میکند. سرور وب همواره بر روی درگاه در انتظار درخواستهای کلاینتها پاسخ در پروتکل انتقال ابرمتن به دنبالهای از درخواستها و پاسخها جلسه گفته میشود. کلاینت با ایجاد یک اتصال هدایت انتقال () بر روی یک درگاهِ از پیش تعیین شده بر روی سرور (معمولاً درگاه شماره؛ فهرست عددهای درگاه و)، جلسه را آغاز میکند. سرور وب همواره بر روی درگاه در انتظار درخواستهای کلاینتها پاسخ. بعد از دریافت درخواست ارسال شده، سرور با ارسال یک خط وضعیت و بدنه، پاسخ کلاینت را به او بازمیگرداند. بدنه بستهٔ پاسخ معمولاً حاوی منبع درخواست شدهاست؛ با این حال از آن برای ارسال خطا و اطلاعات دیگر نیز استفاده میشود. سرویسها بعد از دریافت درخواست ارسال شده، سرور با ارسال یک خط وضعیت و بدنه، پاسخ کلاینت را به او بازمیگرداند. بدنه بستهٔ پاسخ معمولاً حاوی منبع درخواست شدهاست؛ با این حال از آن برای ارسال خطا و اطلاعات دیگر نیز استفاده میشود.[1]