لیبیدو
From Wikipedia, the free encyclopedia
لیبیدو انگیزهٔ کلی جنسی یا تمایل فرد به فعالیت جنسی است. در نظریهٔ روانکاوی، لیبیدو یا میل جنسی انگیزهٔ روانی یا انرژی است، که به ویژه با غریزهٔ جنسی مرتبط است، اما در سایر تمایلات و انگیزههای غریزی نیز وجود دارد. لیبیدو تحت تأثیر عوامل بیولوژیکی، روانشناختی و اجتماعی است. از نظر زیستشناختی، هورمونهای جنسی و انتقالدهندههای عصبی مرتبط که بر هستهٔ اکومبنس عمل میکنند (به ترتیب تستوسترون و دوپامین)، میل جنسی را در انسان تنظیم میکنند.[1]
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
زیگموند فروید، که مبدع استفادهٔ مدرن از این اصطلاح است، میل جنسی را «انرژی، به عنوان یک غریزه در نظر گرفت.»[2] از آن غریزههایی که با همهٔ چیزهایی که ممکن است در زیر کلمه وجود داشته باشد میتوان تعریف کرد. مثل «عشق» که میتوان آن را در بالای تمام احساسات قرار داد. این انرژی، نیرویی غریزی است که در آنچه فروید آن را شناسه نامیدهاست، ساختار کاملاً ناخودآگاه روان انسان است.
وی همچنین توضیح داد که این میتواند یک شباهت با گرسنگی یا اراده به قدرت و غیره باشد با اصرار که این یک غریزهٔ اساسی است که در تمام انسانها ذاتی است و تمام افراد حتی ناخواسته از آن استفاده میکنند.