مقاومت داخلی علیه آپارتاید
From Wikipedia, the free encyclopedia
مقاومت داخلی علیه آپارتاید (به انگلیسی: Internal resistance to apartheid) اقدامی جمعی که از چندین بخش مستقل آفریقای جنوبی سرچشمه گرفت و اشکال مختلف از جنبشهای اجتماعی و مقاومت منفعل تا جنگ چریکی به خود گرفت. این حرکت جمعی علیه حزب حاکم، همراه با انزوا و تحریمهای اقتصادی بینالمللی رو به رشد در آفریقای جنوبی، نقش مهمی در هدایت مذاکرات برای پایان دادن به آپارتاید داشتند. مذاکراتی که بهطور رسمی در سال ۱۹۹۰ آغاز و با اولین انتخابات چند نژادی در ۱۹۹۴ به پایان رسید.
اطلاعات اجمالی مقاومت داخلی علیه آپارتاید, تاریخ ...
مقاومت داخلی علیه آپارتاید | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
نلسون ماندلا در حال سوزاندن گذرنامه داخلی خود در کمپین نافرمانی مدنی سال ۱۹۶۰ | |||||||||
| |||||||||
طرفهای درگیر | |||||||||
اتحادیه آفریقای جنوبی (1948–1961) آفریقای جنوبی (1961–1994) جنبش وکستات جنبش مقاومت آفریقایی |
اومخونتو وسیزوه (کنگره ملی آفریقا/حزب کمونیست آفریقای جنوبی) ارتش آزادیبخش خلق نامیبیا (SWAPO) جنبش مقاومت آفریقا شورای انقلابی جوانان آفریقای جنوبی جبهه متحد دموکراتیک (آفریقای جنوبی) (جنبش بدون خشونت) | ||||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||||
رهبران آپارتاید::
|
نلسون ماندلا Others:
| ||||||||
تلفات و خسارات | |||||||||
۲۱ هزار کشته بین سالهای ۱۹۴۸ و ۱۹۹۴[3] |
بستن