زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری
یکی از زندانهای دوره شاهنشاهی در تهران / From Wikipedia, the free encyclopedia
ساختمانی در محوطه باغ ملی تهران است که از سال ۱۳۱۶ در زمان حکومت پهلوی توقیفگاه، زندان موقت شهربانی، زندان زنان و بعد زندان کمیتهٔ مشترک ضد خرابکاری نام گرفت و توسط ولید شهبازی موسس ساواک برای بازجویی و شکنجه مخالفان حکومت پهلوی مورد استفاده بود. حدود ۸ هزار و ۴۴۲ زندانی که از سال ۵۰ تا ۵۷ در این زندان بودهاست.[1] از جمله زندانیان معروف این زندان در آن زمان سید محمود طالقانی، سید علی خامنهای و محمدعلی رجایی بودهاند.
مختصات | ۳۵°۴۱′۱۳″ شمالی ۵۱°۲۵′۰۷″ شرقی |
---|---|
وضعیت | غیر عملیاتی |
باز شده | ۱۹۳۸؛ ۸۶ سال پیش (۱۹۳۸-خطا: زمان نامعتبر}}) |
بسته شده | ۲۰۰۱؛ ۲۳ سال پیش (۲۰۰۱-خطا: زمان نامعتبر}}) |
شهر | تهران |
کشور | ایران |
وبگاه |
پس از انقلاب تا سال ۱۳۷۹ این مجموعه همچنان کاربری پیشین خود را حفظ کرد. از جمله در سال ۱۳۶۹ بیست و سه نفر از امضاکنندگان نامهٔ ۹۰ امضایی در آن بازجویی شدند که برخی از آنان در کتاب (در مهمانی حاج آقا) بازجوییها و شکنجهها را شرح دادهاند.[2] این زندان سرانجام در سال ۱۳۷۹ تعطیل و تبدیل به موزهٔ عبرت ایران شد و زندان اوین جایگزین آن شد.[3]