موسیقی نانگوان
From Wikipedia, the free encyclopedia
موسیقی نانگوان (به چینی: 南管؛ تلفظ: Nánguǎn؛ به انگلیسی:Nanguan) یک سبک موسیقی کلاسیک(سنتی) چینی از استان فوجیان درجنوب چین است.[1] همچنین در تایوان، به ویژه لوکانگ در سواحل غربی و در بین چینیهای خارج از کشور در جنوب شرقی آسیا بسیار محبوب است.[2] فوجیان یک استان ساحلی کوهستانی چین است و مرکز استان آن فوژو (Fuzhou) است که در قرن هفتم قبل از میلاد در بین دورههای سو و تانگ هنگامی که گوانژو (Quanzhou) بندر بزرگی بود، در یک مسیر مهم تجارت دریایی واقع شده و مجرای عناصر فرهنگهای دوردست بود. نتیجه آن چیزی بود که اکنون به عنوان موسیقی نانگوان شناخته میشود، که امروزه بسیاری از ویژگیهای باستانی را حفظ کردهاست. این ژانر بسیار با انجمنهای موسیقی آماتور جامعه مرد تنها یا quguan همراه است، که هر کدام عموماً با یک معبد خاص مرتبط بودند و به عنوان یک دستآورد ادبی و یک خدمت اجتماعی شایسته همچنین سرگرمیهای حرفه ای متمایز از جهان شناخته میشوند. .[2] این موسیقی بهطور معمول آهسته، ملایم، لطیف، ملودیک و هتروفونیک است و از چهار مقیاس اساسی استفاده میکند.[3] نانگوان (Nanguan) در سال ۲۰۰۹ در فهرست نماینده میراث فرهنگی نامشهود بشریت توسط یونسکو ثبت شد.[4]