نما (ساختمان)
From Wikipedia, the free encyclopedia
در ساختمانسازی به سویه ی بیرونی یک ساختمان نما گفته میشود.به طور کلی نمای ساختمان از دو عنصر اصلی تشکیل شده که شامل ارکان و اجزا می باشد ارکان نما، ریتم های عمودی و افقی و سطح آسمانه (سقف) یک بنا محسوب می شود.و تمامی جزییاتی که در دید ۱۴۰ درجه عمودی و ۱۶۰ درجه افقی دید انسان میشود و همچنین طراحی درب و پنجره اجزا یک نمای خانه محسوب می شود. در طراحی نمای ساختمان ،برخی از معماران بر این باورند که نما مهمترین بخش بهشمار میرود ، زیرا نما چارچوب کار برای بقیه اجزای ساختمان را مشخص میکند. برخی از نماها به حسب قدمت و سبک ،ارزش تاریخی دارند و در کشورهای گوناگون قوانین سختگیرانهای در مورد موضوع تغییر نما وجود دارد که برخی از این قوانین هر گونه دگرگونی در نماهای تاریخی و یا حتی در مجاورت آن را ممنوع میکند.
در معماری سنتی ایرانی، آرایشی که پس از پایان کار ساختمان بر آن بی فزایند را آمود میگویند ، مانند تزیین الحاقی، نماسازی سنگی یا آجری، کاشیکاری و گچبری که در اکثر موارد کارکرد سازه ایی ندارد. نمای ساختمان شامل دو سوی اصلی ساختمان یا بیشتر می باشد ، قسمت ورودی پشت بام و ورودی اصلی ساختمان بسته به شکل و نوع زمین میباشد در اغلب کشورها طراحی و ساخت این قسمتها برای همخوانی نما با بافت قالب زیر نظر سازمانهای شهری صورت میگیرد.