وینسنت دو وینیو
From Wikipedia, the free encyclopedia
وینسنت دو وینیو (به انگلیسی: Vincent du Vigneaud) (زاده ۱۸ مه ۱۹۰۱ – درگذشته ۱۱ دسامبر ۱۹۷۸) زیستشیمیدان آمریکایی، برنده جایزه نوبل شیمی در سال ۱۹۵۵ بود. برای جداسازی، شناسایی ساختار و سنتز کلی پپتید حلقهای اکسیتوسین.[1]
اطلاعات اجمالی وینسنت دو وینیو, زادهٔ ...
وینسنت دو وینیو | |
---|---|
زادهٔ | May 18, 1901 شیکاگو, USA |
درگذشت | ۱۱ دسامبر ۱۹۷۸ (۷۷ سال) ایتاکا، نیویورک, USA |
ملیت | United States |
محل تحصیل | دانشگاه ایلینوی در اربانا-شمپین دانشگاه راچستر |
جایزه(ها) | Albert Lasker Award for Basic Medical Research (1948) جایزه نوبل شیمی (1955) Willard Gibbs Award (1956) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | Chemistry |
استاد راهنما | John R. Murlin |
بستن
اطلاعات اجمالی وینسنت دو وینیو, زادهٔ ...
وینسنت دو وینیو | |
---|---|
زادهٔ | ۱۸ مهٔ ۱۹۰۱ شیکاگو، ایلینوی |
درگذشت | ۱۱ دسامبر ۱۹۷۸ (۷۷ سال) آیثاکا، نیویورک |
ملیت | ایالات متحده آمریکا |
محل تحصیل | دانشگاه روچستر دانشگاه ایلینوی در اوربانا شامپاین |
شناختهشده برای | برای جداسازی، شناسایی ساختار و سنتز کلی پپتید حلقهای اکسیتوسین |
جایزه(ها) | جایزه نوبل شیمی (۱۹۵۵) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | شیمی |
محل کار | دانشگاه کرنل |
بستن
او در زمینه گوگرد، پروتئینها، به خصوص پپتیدها تحقیق میکرد. حتی قبل از کار مهمش روی سنتز اکسیتوسین، وازوپرسین، او به سبب کارش روی انسولین، بیوتین، ترانسمتیلاسیون و پنیسیلین مشهور بود.[2]
او در سال ۱۹۳۰ هنگامی که در دانشگاه ایلینوی اربانا-شمپین بود به گروه آلفا کای سیگما پیوست.