![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/ce/Karte_Charakene.png/640px-Karte_Charakene.png&w=640&q=50)
پادشاهی میشان
From Wikipedia, the free encyclopedia
پادشاهی میشان یا میسان یا کرخ میشان (تلفظ یونانی: خاراسِن) بنیانگذاری شده توسط یک پادشاه ایرانی[1][2][3] به نام هیسپاوسین است. نخستین آشنایی علمی باستان شناسان مربوط به سال ۱۸۱۱ میلادی و بر اثر کشف سکههایی به زبان یونانی بود. آنچه در این سکّهها نظر پژوهشگران را جلب کرد تطابق اسامی پادشاهان حک شده بر این سکهها با نامهای پادشاهانی بود که طبق نوشتههای مورخان باستانی روزگاری بر سرزمین میسان در شمال رأس خلیج فارس حکومت میکردند.
![]() | در درستی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/ce/Karte_Charakene.png/640px-Karte_Charakene.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c1/Hyspaosines.jpg/320px-Hyspaosines.jpg)
طبق گفتههای نویسندگان و مورخان باستانی معاصر با میشانیان پایتخت آنان شهر میشان (یونانی: خاراکس) بود و تاریخ بنای آن به زمان اسکندر مقدونی میرسید؛ و طبق آنچه ذکر گردیده اسکندر پس از فتوحات خود در هند در راه بازگشت خود به بابل به منطقهای که به احتمال زیاد محوطهٔ باستانی جبل خیبر (نیسان) در عراق امروزی است رسیدهاست و دستور به بنای شهری بزرگ به نام خود میدهد. اسکندر بهخوبی ارزش جغرافیایی آن منطقه که دارای زمینی مرتفع در مجاورت آبهای رودخانهها و خلیج فارس بود را دریافت و هدف از بنای این شهر نیز به نقش بازرگانی وسیعی بود که میتوانست بعدها ایفا کند.
اسکندر این شهر را به نام خود تأسیس کرد و بعدها به نام کرخینیا معروف گردید.
پس از مرگ اسکندر در بابل و تأسیس دولت سلوکی این شهر تحت کنترل سلوکیان درآمد. تا اینکه در سال ۱۶۵–۱۶۶ قبل از میلاد قسمتهایی از شهر بر اثر طغیان آب رودخانهها تخریب گردید و توسط امپراتور سلوکی نامدار آن زمان آنتیوخوس چهارم بازسازی میشود و آن را به نام خود آنتیوخا مینامد و یکی از فرماندهان خود را به نام هیسپاوسین به حاکمیت آن شهر و منطقه میگمارد. اما در طی حکومت هیسپاوسین بار دیگر شهر دچار سیل شده و اینبار بدستور هیسپاوسین یا اسپاسینو اقدام به بنا و مرّمت آن میکنند و نام خود را بر نام شهر اضافه کرده آن را خاراکس-اسپاسینو مینامد.[4] این شهر در کتیبههای تدمری به نام کاراک اسبیاسینا و در نقوش آرامی به نام کرک دمیسان به معنی قلعه میسان و در تلمود بابلی به نام میشا ذکر گردیدهاست.
در بین سالهای ۱۴۱ الی ۱۳۹ قبل از میلاد پس از انتشار ضعف در پیکر دولت سلوکیان هیسپاوسین استقلال خود را بر مناطق تحت فرمان خود اعلام کرده، به نام خود سکّه ضرب میکند اما روابط خود را با سلوکیان حفظ میکند.
در سال ۱۲۹ قبل از میلاد هسپاوسین حملهای بزرگ علیه همیروس، حاکم نیابی فرهاد دوم، پادشاه اشکانی بر منطقهٔ بابل و سرزمینهای مابین النهرین انجام داده و موفقت به شکست او و ضمیمه کردن بابل و اراضی مجاور به قلمرو حکومتی خود میشود. همچنین ذکر گردیده که او حملهای علیه حاکم الیمایی سرزمینهای الیمائیس به نام «بیتیت» تدارک داده و پس از شکست او موفّق به بسط منطقهٔ نفوذ خود میگردد.[5]
بعد از مرگ فرهاد دوم پادشاه میسان (هیپائوسین) اعلام استقلال کرده و حاکم نواحی غربی پارتها به نام گیمر با هیپائوسین وارد جنگ شده و سر انجام موفق به تصرف بابل و دفع کردن پادشاه میسان میشود.[6][7]
سرانجام میسان به عنوان یک از ساتراپهای مهم دولت اشکانی درآمده و به صورت نیمه مستقل و گاهی مستقل به پادشاهی خود در بیش از ۳ قرن ادامه میدهد تا هنگامیکه آخرین پادشاه میسانی در اوایل برآمدن حکومت ساسانیان توسط اردشیر بابکان به قتل رسیده و حکومت آنان پایان مییابد.