چارلز دوم انگلستان
سیاستمدار بریتانیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
چارلز دوم (به انگلیسی: Charles II) ملقب به شهریار شادکام (به انگلیسی: The Merry Monarch) (زادهٔ ۲۹ مه ۱۶۳۰ - درگذشتهٔ ۶ فوریهٔ ۱۶۸۵) پادشاه انگلستان، اسکاتلند و ایرلند از ۱۶۶۰ تا ۱۶۸۵ بود.[1] او در طول جنگهای داخلی انگلستان که به قدرت گرفتن الیور کرامول و پایان موقتی نظام پادشاهی منجر شد، بیشتر در خارج از کشور به سر میبرد؛ تا اینکه پارلمان پس از مرگ کرامول از او دعوت کرد تا به انگلستان بازگشته و قدرت را به عنوان پادشاه انگلستان در دست گیرد.[2] قابلیت سازگاری سیاسی چارلز دوم و شناخت او از مردم سبب شد تا بتواند کشور را در طی درگیریهای انگلیکنها با کاتولیکها و مخالفانی که در بیشترین مدت طول حکومتش با آن درگیر بود، به خوبی اداره کند.[1] در عین حال چارلز فردی خوشگذران بود و با زنان بسیاری از جمله نل گوئین رابطه داشت[2] و بههمین دلیل او را شهریار شادکام لقب دادند.
چارلز دوم | |
---|---|
پادشاه انگلستان، اسکاتلند و ایرلند | |
سلطنت | از ۲۹ مه ۱۶۶۰ تا ۶ فوریه ۱۶۸۵ |
تاجگذاری | ۲۳ آوریل ۱۶۶۱ |
پیشین | چارلز یکم |
جانشین | جیمز دوم انگلستان |
پادشاه اسکاتلند | |
سلطنت | از ۳۰ ژانویه ۱۶۴۹ تا ۳ سپتامبر ۱۶۵۱ |
تاجگذاری | ۱ ژانویه ۱۶۵۱ |
پیشین | حکومت نظامی |
جانشین | جیمز دوم انگلستان |
زاده | ۲۹ مهٔ ۱۶۳۰ کاخ سنت جیمز، لندن، انگلستان |
درگذشته | ۶ فوریهٔ ۱۶۸۵ (۵۴ سال) کاخ وایتهال، لندن |
آرامگاه | کلیسای وستمینستر، لندن |
همسر(ان) | کاترین براگانزا |
فرزند(ان) |
|
خاندان | دودمان استوارت، دوک اول آلبان |
پدر | چارلز یکم انگلستان |
مادر | هنریتا ماریای فرانسه |
امضاء |