کابل برق
From Wikipedia, the free encyclopedia
کابل (به پشتو: کیبل) (به فرانسوی: Câble) یا شاهسیم یا بافه[1]، به یک یا چند سیم یا طناب که در کنار هم به صورت بستهشده، بههمپیچیده یا بههمبافته برای شکلدادن یک مجموعهٔ یگانه هستند، گفته میشود. در مکانیک، کابلها برای بالابردن و کشیدن به کار میرود. در برق، از آنها برای هدایت جریان برق استفاده میشود. یک کابل نوری دارای یک یا چند فیبر نوری در یک پوشش محافظ است که از فیبرها محافظت میکند. کابل مکانیکی را بهطور تخصصیتر طناب فولادی (یا سیم بکسل) مینامند. به چندین سیم درون یک غلاف فارغ از سطح مقطع آنها کابل نیز میگویند.
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (مارس ۲۰۲۳) |
مهمترین و بیشترین عایقی که در ساختمان کابلها بکار میرود P.V.C (پلی وینیل کلراید) است که پرتو دور یا پلاستیک نامیده میشود. P.V.C عایقی غیرقابل اشتعال است و این مزیت خوبی در کابلها میباشد. دارای انعطافپذیری زیادی میباشد. مواردی مانند ارزانی تولید انبوه و سادگی ساخت باعث شده که بیش از ۹۰ درصد کابلهای فشار ضعیف از این عایق درست شوند. نوعی عایق دیگر به نام PET (پلی اتیلن) برای کابلها بکار میرود که آتشگیر بوده و در مکانهای اختصاصی بکار میرود. در بعضی از کابلها از عایق لاستیکی استفاده میشود که کاربرد زیادی ندارد.
کابلها رسانایی از جنس مس یا آلومینیوم میباشند. در صورتیکه بخواهیم از کابلی با رسانای آلومینیوم برای کابل کشی هوایی استفاده کنیم باید یک رشته آن فولاد باشد.
برای شناسایی کابلها از حروفی استفاده میشود که روی کابلها نوشته شده است برخی از این حرف طبق استاندارد آلمان V.D.E بشرح زیر میباشد: