کلارا شومان
پیانیست و آهنگساز آلمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
کلارا یوزفینه شومان (آلمانی: Clara Josephine Schumann؛ ۱۳ سپتامبر ۱۸۱۹ – ۲۰ مهٔ ۱۸۹۶) نوازندهٔ پیانو، آهنگساز و معلّمِ پیانوی اهل آلمان بود. او که بهعنوان یکی از برجستهترین پیانیستهای دورهٔ رمانتیک شناخته میشود، در یک دورهٔ ۶۱ ساله با برگزاری کنسرتهای بسیار و رپرتوارهایی در قالب رسیتالهای پیانو، موقعیت خود را با کارهای جدی بهعنوان یک نوازندهٔ چیرهدست تثبیت کرد. وی همچنین در طول فعالیتهایش آثاری برای پیانو سولو، کنسرتو پیانو، موسیقی مجلسی، قطعات کرال و ترانه آهنگسازی کرد.
کلارا شومان | |
---|---|
زادهٔ | ۱۳ سپتامبر ۱۸۱۹ لایپزیگ، پادشاهی ساکسونی |
درگذشت | ۲۰ مهٔ ۱۸۹۶ (۷۶ سال) فرانکفورت، امپراتوری آلمان |
علت مرگ | سکتهٔ مغزی |
آرامگاه | بن |
محل زندگی | لایپزیک، فرانکفورت |
ملیت | آلمانی |
دیگر نامها | کلارا یوزفینه ویک |
پیشه | نوازنده پیانوآهنگسازمعلم پیانو ویرایشگر آثار روبرت شومان، دومنیکو اسکارلاتی و دیگران |
سالهای فعالیت | ۱۸۹۶–۱۸۳۰ |
سازمان | کنسرواتوار دکتر هوخ |
شناختهشده برای | برگزاری بیش از ۱۳۰۰ کنسرت در سراسر اروپا |
آثار | کنسرتو پیانو شماره ۱، سونات، اسکرتسو، واریاسیون، رمانس، والس، ترانه، پرلود و فوگ برای پیانو... فهرست آثار |
شهر زادگاه | لایپزیک |
دوره | رمانتیک |
مکتب | موسیقی رومانتیک |
همسر(ها) | روبرت شومان (ا. ۱۸۴۰–۱۸۵۶) |
فرزندان | هشت فرزند |
والدین |
|
امضاء | |
کلارا در لایپزیگ رشد کرد، جایی که پدرش فریدریش ویک، یک پیانیست و معلم حرفهای و مادرش یک خوانندهٔ برجسته بود. او در آن زمان بهعنوان کودکی اعجوبه شناخته میشد که توسط پدرش آموزش دیدهاست و از یازده سالگی تورهای موفقیتآمیز خود را در پاریس، وین و دیگر شهرهای اروپا، آغاز کرد. وی با آهنگساز روبرت شومان ازدواج کرد و این زوج هشت فرزند داشتند. آنها با هم، یوهانس برامس را مورد تشویق قرار داده و رابطه نزدیکی با او برقرار کردند. کلارا آثار زیادی از شوهرش و برامس را برای اولین بار در کنسرتهای عمومی به اجرا گذاشت.
کلارا پس از مرگ زودهنگام شوهرش، به تورهای کنسرت خود در اروپا برای دههها ادامه داد و اغلب با یوزف یواخیم (نوازندهٔ ویولن) و دیگر نوازندگان ارکستر مجلسی همکاری داشت. وی از سال ۱۸۷۸، یک معلم و مربی تأثیرگذار در «کنسرواتوار دکتر هوخ»، در شهر فرانکفورت، جایی که دانشجویان بینالمللی را جذب میکرد، شناخته میشد. وی همچنین ویرایش آثار همسرش را برای انتشار انجام میداد. کلارا بیستم مه ۱۸۹۶ در فرانکفورت درگذشت، اما او را در کنار همسرش در بن به خاک سپردند.
در سینما نیز چندین فیلم به موضوع کلارا پرداختهاند، از جمله فیلم رویاپردازی (۱۹۴۴) و کلارای معشوق (۲۰۰۸) به کارگردانی هلما زاندرز-برامس ساخته شدهاست. همچنین اسکناسی ۱۰۰ مارکی به همراه تصویری از کلارا با چاپ سنگی اثر آندریاس استاب، از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۲، به چاپ رسید. علاقه به آثار او در اواخر قرن بیستم دوباره احیا گردید و بهمناسبت دویستمین سال تولدش، کتابها و نمایشگاههای جدیدی برپا شد.