کلانتر بدیل
From Wikipedia, the free encyclopedia
در روم باستان یک کلانتر بدیل (به لاتین: pro magistratu) یک کنسول پیشین یا یک پرایتور پیشین بود که ایمپریوم (اقتدار عالیه) اش در پایان طول مدت مجاز تصدی منصبش تمدید میشد. به آنان پروکنسول (کنسول بدیل) و پروپرایتور (پرایتور بدیل) میگفتند. این ابتکاری بود که به دوران جمهوری روم نسبت میدهند. در ابتدا هدف از این ابتکار، تأمین فرماندهان نظامی اضافی برای پشتیبانی ارتشهای کنسولها یا فرماندهی یک ارتش اضافی بود. با کسب قلمروهای اضافی فراتر از ایتالیای امروزی که به عنوان ایالت به جمهوری منضم شدند، پروکنسولها و پروپرایتورها تبدیل به فرمانداران آن ایالات شدند. سومین نوعِ کلانترهای بدیل، پروکوایستور (کوایستور بدیل) بود.
یک کلانتر بدیل در ایالت مربوطه اش همان اقتدار کلانتر عادی در روم را داشت، و نیز از همان تعداد تبردارهایی که کلانتر عادی را محافظت میکردند، برخوردار بود. کلانترهای بدیل معمولاً به منصبی برگزیده میشدند که در گذشته متصدی آن بودند (برای نمونه پروکنسول در گذشته منصب کنسولی را داشت)، البته این امر اجباری نبود.