کنوانسیون ملل متحد علیه شکنجه
From Wikipedia, the free encyclopedia
کنوانسیون ملل متحد علیه شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازاتهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیر کننده (همچنین شناخته شده با عنوان کنوانسیون ملل متحد علیه شکنجه (انگلیسی: United Nations Convention against Torture)) یک دستورالعمل حقوق بشر بینالمللی در ملل متحد برای جلوگیری از شکنجه و دیگر قوانین مجازاتهای ظالمانه و غیرانسانی در سراسر جهان است.
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
نام بلند:
| |
---|---|
گونه | کنوانسیون حقوق بشر |
تاریخ پیشنویس | ۱۰ دسامبر 1984[1] |
تاریخ امضا | ۱۰ دسامبر ۱۹۸۴ |
مکان امضا | نیویورک |
تاریخ اجرا | ۲۶ ژوئن 1987[1] |
شرط اجرا | ۲۰ تصویب[2] |
امضاکنندگان | 83[1] |
گروهها | 159[1] |
ضامن | دبیرکل سازمان ملل متحد[3] |
زبانها | عربی، چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی[4] |
[[wikisource:Convention against Torture}|Convention against Torture}]] در ویکینبشته |
این کنوانسیون دولتها را ملزم میکند که در هر قلمروی تحت حوزه قضایی آنها برای پیشگیری از شکنجه اقدامات تأثیرگذار را اتخاذ کنند و دولتها را از انتقال هر یک از مردم به هر کشوری که در آنجا دلیلی برای این وجود دارد که آنها در آنجا شکنجه شوند منع میکند.
متن کنوانسیون در دهم دسامبر ۱۹۸۴ توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد تنظیم شد[1] و به دنبال تصویب آن توسط بیستمین کشور موافق،[2] در ۲۶ ژوئن ۱۹۸۷ به مرحله اجرا گذاشته شد.[1] هماکنون ۲۶ ژوئن به احترام این کنوانسیون به صورت رسمی به عنوان روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه شناخته میشود. از زمان اجرای این کنوانسیون، ممنوعیت قطعی علیه شکنجه و دیگر قوانین رفتارها یا مجازاتهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز به عنوان اصل حقوق بینالملل عرفی پذیرفته شدهاست.[5] از مارس ۲۰۱۶، ۱۵۹ کشور در این کنوانسیون شرکت کردهاند که شامل ایران نبودهاست.[1]