زبانی از خانواده زبان‌های هندواروپایی From Wikipedia, the free encyclopedia
اِنگلیسی (به انگلیسی: English، تلفظ: /ˈɪŋɡlɪʃ/) یک زبان طبیعی از خانوادهٔ زبان‌های هندواروپایی از شاخهٔ زبان‌های ژرمنی غربی با خط لاتین است که برای نخستین بار در انگلستان در عهد آنگلوساکسون‌ها تکلم شد و انگلیسی باستان شکل گرفت. بعدها پس از تهاجم سزار و نورمن‌ها، انگلیسی میانه شکل گرفت و مکاتب ادبی در ادبیات انگلیسی، انگلیسی نو نخستین را شکل داد. امپراتوری بریتانیا، با مستعمره‌سازی در تمام قاره‌ها و تشکیل بزرگ‌ترین امپراتوری جهان، سپس ابرقدرت شدن ایالات متحدهٔ آمریکا و سادگی دستور زبان انگلیسی و وام‌واژه‌های بسیار، موجب شد تا که سرانجام انگلیسی نو، یک زبان میانجی جهانی و پرگویش‌ترین زبان جهان شود.[4][5][6][7][8]
| انگلیسی | |
|---|---|
 نماد در کدهای زبانِ ایزو ۱–۶۳۹ | |
| بیان | /ˈɪŋɡlɪʃ/[1] |
| منطقه | جزایر بریتانیا (تاریخی) کشورهای انگلیسی‌زبان |
| قومیت | آنگلوساکسون (تاریخی) |
شمار گویشوران | زبان اول: ۳۶۰–۴۰۰ میلیون (۲۰۰۶)[2] زبان دوم: ۷۵۰ میلیون؛ زبان خارجه: ۶۰۰–۷۰۰ میلیون[2] |
گونه‌های نخستین | |
| |
| انگلیسی رمزگذاری‌شده دستی | |
| وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در |
|
| کدهای زبان | |
| ایزو ۱–۶۳۹ | en |
| ایزو ۲–۶۳۹ | eng |
| ایزو ۳–۶۳۹ | eng |
| گلاتولوگ | stan1293[3] |
| زبان‌شناسی | 52-ABA |
