زبان گالیسی

زبان گالیسی از زیر مجموعه‌های زبان‌های رومی یا زبان‌های لاتین (زبان‌های لاتین نو)، شاخه‌ای از زیرخانوادهٔ زبان‌های ایتالیک در خانوادهٔ زبان‌های هندواروپایی است. این زبان جزء زبان‌های ایبرو رومی غربی محسوب می‌شود و بیشتر گویشوران آن در ناحیه گالیسیا از بخش‌های خود مختار اسپانیا واقع در شمال غربی این کشور زندگی می‌کنند. زبان گالیسی در قرن سیزدهم میلادی به عنوان زبان رسمی دربار اسپانیا معرفی شده بود، اما کم‌کم‌اهمیت و جایگاه خود را از دست داده و امروز تنها در منطقهٔ گالیسیا در مجاورت مرزهای شمالی پرتغال بدان مکالمه می‌شود. قانون اساسی ۱۹۸۷ اسپانیا زبان مزبور را به عنوان زبان رسمی این مناطق شناسایی نموده‌است و امروزه حدود ۷٪ جمعیت اسپانیا به این زبان صحبت می‌کنند.^[۱]

گالیسی
Galego
بیان	[ɡaˈleɡo]
منطقه	گالیسیا؛ همچنین در دیگر بخش‌های اسپانیا و پرتغال
شمار گویشوران	۳–۴ میلیون (۵۰۰٬۰۰۰ مهاجر در سراسر ایبری-آمریکا و اروپا)  (بدون تاریخ)
تبار	هندواروپایی ایتالی رومی غربی گالی-رومی ایبرو-رومی ایبریایی غربی گالیسی-پرتغالی گالیسی
سامانه نوشتاری	الفبای لاتین (زبان گالیسی)
وضعیت رسمی
زبان رسمی در	گالیسیا، اسپانیا؛ پذیرفته شده به عنوان بخشی از زبان پرتغالی توسط مجلس اتحادیه اروپا.
تنظیم‌شده توسط	آکادمی سلطنتی گالگا
کدهای زبان
ایزو ۱–۶۳۹	gl
ایزو ۲–۶۳۹	glg
ایزو ۳–۶۳۹	glg
زبان‌شناسی	51-AAA-ab

زبان گالیسی (رنگ آبی) که بین سال‌های هزار تا ۱۹۰۰ میلادی، کم تکلم تر و محدود به منطقه گالیسیا گردید.

جستارهای وابسته

• زبان لئونی
• زبان فالا