بالاترین سوالات
زمانبندی
چت
دیدگاه
لغتنامه دهخدا
کتابی جامع شامل شرح و معنی واژگان زبان فارسی. اثری از علیاکبر دهخدا از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
Remove ads
لغتنامهٔ دِهخدا یا واژهنامهٔ دِهخدا کتابی جامع، شامل شرح و معنی واژگان زبان فارسی است. این واژهنامه، بزرگترین و مهمترین اثر دِهخدا است که بیش از ۴۰ سال از عمر او صرف آن شد. لغتنامهٔ دهخدا، معنی، تفسیر، و شرح تاریخیِ شمار قابلتوجهی از وامواژههای عربی را که وارد فارسی شدهاند نیز دارد.[۱]
لغتنامهٔ دهخدا، شامل بخش بزرگی از واژگان ادبی زبان فارسی، با معنای آنها و نیز کاربردشان در شعرها است. همچنین تمام کلمههای اصیل فارسی در آن موجود است. با وجود این، این لغتنامه، فاقد بخش اعظم واژگان علمی و فنی فارسی است که بیشتر در دهههای پس از تألیف لغتنامه، به حوزهٔ زبان فارسی وارد شدند. نسخهٔ چاپی کنونی لغتنامه ۶۷٬۲۶۵ صفحهٔ سهستونیِ قطعِ رحلی با حروف ریز دارد. چاپ دوم از دورهٔ جدید که بهصورت ۱۵ جلد لغتنامه و یک جلد مقدمه بهصورت رحلی چاپ شده، ۲۳٬۹۱۱ صفحه است.
Remove ads
درونمایه
خلاصه
دیدگاه
حدود نیمی از کتاب را واژگان با معنی و شاهد، و نیم دیگر آن، اَعلام تاریخی و جغرافیایی است. این اثر، حاوی کلیهٔ واژگان فرهنگهای خطی و چاپی فارسی است و در نقل آنها بسیاری از غلطهای گذشتگان تصحیح شده است و بسیاری از واژگان ترکی، مغولی، هندی، عربی، فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، روسی و دیگر زبانهای متداول در زبان فارسی نیز در این فرهنگ آمده است. برای صحیح خواندهشدن واژگان، در جلوی هر واژه، حروف حرکتدار بهکار رفته است. افزونبر این مزایا، یک دورهٔ مفصّل دستورزبان فارسی نیز در لغتنامه آمده است.
همهگونه واژگان فارسی و محلی، نام شهرها و روستاها و کلمات علمی و شاخص، حتی واژگان عربی را میتوان در لغتنامهٔ دهخدا یافت. در جلوی هر واژه، معنای لغوی آن، موارد کاربرد، طرز تلفظ صحیح، اشعاری در رابطه با آن، و بسیاری اطلاعات دیگر دربارهٔ لغت قرار دارد. لغتنامهٔ دهخدا، هم دانشنامهست، هم کتاب مرجع علوم گوناگون، و هم لغتنامه. واژهٔ «لغتنامه» را نخستینبار اسدی طوسی در لغت فُرس بهکار برده است و علامه دهخدا برای پاسداشت او، این نام را بر روی فرهنگ خود نهاده است.[۲]
لغتنامهای که دهخدا ۴۰ سال، یعنی بیشتر عمر خود را صرف آن کرد، از پایهٔ سه-چهار میلیون فیشی بنیان یافته است که دهخدا شب و روز به جمعآوری آنها مشغول بوده است. به گفتهٔ خود او و نزدیکانش، وی هیچ روزی از کار فیشبرداری برای لغتنامه غافل نشد، مگر دو روز به خاطر فوت مادرش، و دو روز به خاطر بیماری سختی که داشت. فکر ایجاد لغتنامهای جامع که هم معنای تمام لغات فارسی را داشته باشد، و هم اطلاعات لازم دربارهٔ همهچیز را به خواننده بدهد، از همان زمان که دهخدا در یکی از قُرای چهار محال و بختیاری منزوی بود، به ذهنش خطور کرده بود. آنطور که آگاهان نوشتهاند، وی چند میلیون فیش از روی متون معتبر استادان نظم و نثر فارسی و عربی، لغتنامههای چاپی و خطی، کتب تاریخ و جغرافیا، طب، ریاضی، هندسه، هیأت، حکمت، کلام، فقه و … فراهم آورده بود. البته نقل میکنند که او بیشتر یادداشتها را از ذهن خود مینوشته است. خود وی در یکی از یادداشتهای پراکندهاش برای لغتنامه مینویسد: «همهٔ لغات فارسیزبانان تا کنون اِحیا و در جایی جمعآوری نشده و چهبسا واژگان زیادیست که در کتب دیگر، خصوصاً در اشعار آمده است که ما آنها را در اینجا نقل کردهایم. ولی از سوی دیگر، هزاران واژهٔ فارسی و غیرفارسی در تداول بهکار میرود که تا کنون کسی آنها را گرد نیاورده یا اگر گرد آورده، به چاپ نرسانیده است. ما بسیاری از این واژگان را بهتدریج از حافظهْ نقل، و سپس آنها را الفبایی کردهایم. ولی باید دانست که برای بهخاطر آوردن چندین هزار واژه، و الفبایی کردن آن، عمر هفت کرکس میباید … و این کار بههیچ فصل و قطعی، بیرون از بیماری صعب چندروزه، و دو روز رحلت مادرم -رحمةالله علیها- تعطیل نشد و بجز اتلاف دقایقی چند برای ضروریات حیات در روز، میتوانم گفت که بسیار شبها نیز، در خواب و میان نوم و یقظه، در این کار بودم. چهبارها که در شب، از بستر برمیخاستم و پَلیته میکردم و چیز مینوشتم».[۳]
Remove ads
انتشارات و مؤسسهٔ دهخدا
خلاصه
دیدگاه
چاپ لغتنامه، نخست در سال ۱۳۱۹ خورشیدی در چاپخانهٔ بانک ملی آغاز و یک جلد آن در ۴۸۶ صفحه به چاپ رسید و مدتی متوقف شد. دهخدا در سال ۱۳۲۴ هجری خورشیدی، میلیونها فیشی را که در تهیهٔ لغتنامه فراهم کرده بود، توسط مجلس شورای ملی به ملت ایران هدیه کرد. [نیازمند منبع] سپس مجلس شورای ملی در ۲۵ دیماه ۱۳۲۴ با تصویب مادهٔ واحدهای، چاپ فرهنگ دهخدا را بر عهده گرفت.[۴] ۲۵ هزار تومان هزینهٔ چاپ این فرهنگ از محل صرفهجویی بودجهٔ سال ۱۳۲۴ مجلس تأمین شد.[۵]
مؤسسهٔ دهخدا ابتدا در خانهٔ دهخدا مستقر بود و بعداً با درگذشت او در سال ۱۳۳۴، به مجلس منتقل شد. از آن پس، هماهنگی و مدیریت لغتنامه به وصیت خود دهخدا بر عهدهٔ محمد معین گذارده شد. پس از درگذشت معین، کار را سید جعفر شهیدی و محمد دبیرسیاقی و دیگران دنبال کردند.
اولین و دومین مجلدات یا جزوات لغتنامه (آ– ابوسعد / ابوسعد – اثبات) در ۱٬۰۰۰ صفحه در سال ۱۳۲۵ به چاپ رسید. دهخدا تا زمان حیاتش (۱۳۳۴) توانست بر تألیف و چاپ ۲۲ مجلد از ۲۲۲ مجلد لغتنامه، و ۴٬۲۶۹ صفحه از ۲۶٬۴۷۵ صفحه نظارت کند. از این پس، بنا بر وصیت آن مرحوم، سه نفر از نزدیکترین یارانش دکتر محمد معین، دکتر سید محمد دبیرسیاقی و دکتر سید جعفر شهیدی سرپرستی ادامهٔ کار را به عهده گرفتند. در سالهای بعد، بهطور میانگین، سالی ۸۰۰ صفحه از این لغتنامه به چاپ رسید. در یکی دو سال دورهٔ انقلاب ۱۳۵۷، در کار انتشار وقفهای افتاد، ولی سرانجام در سال ۱۳۵۸ – ۱۳۵۹ کار چاپ آن به پایان رسید.[۶]
با مصوبهٔ سال ۱۳۳۶ مجلس[نیازمند منبع]، مؤسسهٔ دهخدا به دانشگاه تهران منتقل شد و دانشکدهٔ ادبیات این دانشگاه، مسئول چاپ لغتنامه شد. تا سال ۱۳۵۹، چاپخانهٔ دانشگاه تهران، لغتنامه را بهطور کامل چاپ کرد. نام «سازمان لغتنامهٔ دهخدا» بعدها به «مؤسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا» تغییر کرد.[۷]
اکنون مؤسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا در شمیران جنب باغ فردوس مستقر است. این مؤسسه، لغتنامهٔ دهخدا را در ۲۲۲ جزوه (حدود بیستوهفت هزار صفحه) چاپ کرده است. وبگاههای اینترنتی لغتنامه، ارتباطی با مؤسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا ندارند.[۸]
Remove ads
حق نشر
در سال ۱۳۸۵، با تلاش دستاندرکاران مؤسسهٔ لغتنامهٔ دهخدا، دولت وقت قصد داشت مادهٔ واحدهای به تصویب مجلس شورای اسلامی برساند که از قرار گرفتن لغتنامه در مالکیت عمومی جلوگیری میکرد، اما مطابق با قانون حمایت از حقوق مؤلفان و مصنفان مصوب ۱۳۴۸، آثار، پس از گذشت ۳۰ سال از درگذشت پدیدآورندۀشان، تحت شرایطی به مالکیت عمومی در میآیند.[۹][۱۰] سرانجام، مجلس این ماده را تصویب نکرد.[۱۱][۱۲]
نویسندگان لغتنامه دهخدا
خلاصه
دیدگاه
علاوه بر علیاکبر دهخدا و همکاران اولیۀ او، گروهی از پژوهندگان زبان و ادب فارسی، بیش از شصت سال در هیأت مؤلفان لغتنامۀ دهخدا عضویت داشتهاند و به تهیۀ مواد و تنظیم آنها و نیز تدوین و تألیف مواد گردآمده برای لغتنامه مشغول بودند.
فهرست این مؤلفان بهترتیب حروف الفبا بهقرار زیر است:[۱۳]
- مرتضی آیتاللهزاده شیرازی (بخشی از حروف «ب»، «د»، «ش»، «گ»، «م»)
- حسن احمدی گیوی (بخشی از حروف «د»، «ر»، «ش»، «ف»، «م»، «ی»)
- محمد استعلامی (بخشی از حروف «د»، «ف»، «ک»، «ه»)
- احمد افشار شیرازی (بخش اول حرف «ح» و بخشی از حرف «الف»)
- عبدالله انوار (حرف «خ» و بخشی از حرف «ک»)
- حسن انوری (بخشی از حروف «الف»، «ب»، «ر»، «ک»، «م» و «ی»)
- محمدابراهیم باستانی پاریزی (بخشی از حرف «ب»)
- احمد بهمنیار (استخراج لغات و مشارکت در تدوین مجلد اول لغتنامه)
- محمد پروین گنابادی (حرف «ذال» و بخشی از حرف «ط» و «ی»)
- یدالله ثمره (بخشی از حرف «ه»)
- محمد جعفریان (بخش اول حرف «ر»)
- عزیزالله جوینی (بخشی از حرف «م»)
- عبدالحسین حائری (بخش نخست حرف «ز»)
- عباس حکیم (بخشی از حرف «ه» و بخشی از حرف «چ»)
- محمد دبیرسیاقی (حروف «ض»، «ظ»، «ل» و بخشی از حروف «ژ»، «ب»، «د» و «ط»)
- جواد درهمی (بخشی از حرف «م»)
- جلیل دوستخواه (بخشی از حرف «ج»)
- عباس دیوشلی (حرف «ت» و بخشی از حرف «ز»)
- محمد اسماعیل رفیعیان (بخش اول حرف «ک» و بخشی از حرف «ر»)
- حسن رهاورد (بخشی از حرف «ب»)
- محمدامین ریاحی (بخش اول حرف «س»)
- غلامرضا ستوده (بخشی از حرف «م»)
- سیدجعفر سجادی (بخشی از حرف «ع»)
- علیاکبر سعیدی سیرجانی (حرف «ن» و بخشی از «م»)
- احمد سمیعی (بخش اول حرف «ش»)
- رسول شایسته (بخشی از حرفهای «ر»، «ک»، و «م»)
- جعفر شعار (بخشی از حرفهای «الف»، «ر» و «غ»)
- ابوالحسن شعرائی (بخشی از حرف «الف»)
- هدایتالله شهاب فردوسی (بخش اول از حرف «غ»)
- سید جعفر شهیدی (حرف «ص»)
- علیاشرف صادقی (بخشی از حرف «گ»)
- غلامحسین صدیقی (بخشی از حرف «ث» و بخشی از حرف «ب»)
- ذبیحالله صفا (بخشی از حرف «ب»)
- عبدالعلی طاعتی (بخش اول حرف «ک»)
- علی غروی (بخشی از حرف «ک» و بخشی از حرف «م»)
- خسرو فرشیدورد (بخش اول حرف «و»)
- علیرضا فیض (بخشی از حرفهای «الف»، «ب»، «ج»، «ح»، «ق»، «و» و «ه»)
- رضا قاسمی (بخشی از حرف «ب»، «س»، «گ» و «م»)
- یزدانبخش قهرمان (بخشی از حرف «چ»)
- ژیلبر لازار (بخش آغازی حرف «چ»)
- محمدتقی مدرس رضوی (همکاری با دهخدا در تنظیم مطالب و استخراج لغات)
- منوچهر مرتضوی (تهیه مطالب و استخراج لغات)
- محمدجواد مشکور (بخشی از حرف «ژ»)
- محمد معین (بخشی از حروف «ث» و «الف»)
- علینقی منزوی (بخشی از حرف «ح»)
- سیدعلی موسوی بهبهانی (بخشی از حروف «الف»، «ب» و «ج»)
- سعید نجفی اسداللهی (بخشی از حروف «ب»، «د»، «ع» و «م»)
- جلالالدین همایی (تهیه مطالب و همکاری در تنظیم و تألیف بخشی از حرف «الف»)
Remove ads
چاپهای لغتنامه
چاپهای اولیهٔ این لغتنامه در دههٔ ۱۳۳۰ زیر نظر انتشارات دانشگاه تهران در ۲۲۲ جزوه توسط مجلس شورای ملی و دانشگاه تهران در ۵۳ جلد منتشر شد. بعد از به پایان رسیدن تألیف لغتنامه، این اثر در سال ۱۳۵۹ به شیوۀ چاپ سربی منتشر شد. در سال ۱۳۷۲ این لغتنامه به شیوهای نوین توسط انتشارات دانشگاه تهران، ابتدا در قالب چهارده جلد، و سپس در سال ۱۳۷۷ در پانزده جلد، همراه مقدمه با حروفچینی کامپیوتری بهتعداد ۲۲٬۰۰۰ دوره منتشر شد و بهمرور، طی هر سال، تعدادی از دورهها به بازار عرضه شد، و سپس در ۱۶ جلد رقعی نیز به چاپ رسید.[۳][۱۴]
این لغتنامه که از سال ۱۳۷۹، لوح فشردۀ آن نیز بهصورت ناقص منتشر شده بود، در مرداد ۱۳۹۹، لغتنامه در وبگاه مؤسسۀ لغت نامۀ دهخدا بارگذاری و بهصورت آنلاین در دسترس عموم قرار گرفت و شورای تألیف مؤسسۀ دهخدا بر آن نظارت دارد.[۱۴]
Remove ads
اشکالات و ایرادات لغتنامه دهخدا
خلاصه
دیدگاه
این لغتنامه، مفصّلترین کتاب واژه در زبان فارسی است و علاوه بر آن، اَعلام نیز با شرح و تفصیل در این کتاب آمده. دهخدا برای تألیف این کتاب، نزدیک چهل سال وقت صرف کرده و نزدیک صد نفر با وی همکاری داشتهاند. این لغتنامه، مهمترین و اساسیترین اثر دهخدا است و بیشتر شهرت دهخدا بهخاطر همین اثر اوست.[۱۵]
اما این لغتنامه، همچون لغتنامههای دیگر زبانهای دنیا، نیازمند بهروزرسانیهای ساختاری و مستمر است، چراکه هر دو سال یک بار، فرهنگنامههای مهم دنیا بازنویسی میشوند. نحوهٔ انجام این امر در مورد لغتنامۀ دهخدا، از سوی کارشناسان و پژوهشگران زبان فارسی مورد بحث و نقد بسیار بوده؛ از جمله بارها از زبان مسئولان فرهنگستان زبان و ادب فارسی گلهمندیهایی ابراز شده که مؤسسهٔ دهخدا را مورد خطاب خود قرار داده؛ به عنوان مثال:
«معتبرترین و مهمترین فرهنگی که تا کنون نوشته شده، لغتنامۀ دهخداست. از زمانی که دهخدا و بعد از او، علاقهمندان و شاگردان و دوستدارانش این کار عظیم را به پایان رساندند، تا کنون چه تغییراتی در این فرهنگ داده شده؟ در واقع هیچ. همان لغتنامۀ دهخدا را اکنون هم تجدید چاپ میکنند، بدون کمترین تغییری. بهجز یک ویرایش سطحی، بهلحاظ محتوایی، تغییرات چندانی با آن چیزی که به قلم دهخدا انجام شده، بهوجود نیامده … در حال حاضر، لغتنامۀ دهخدا لغتنامۀ کاملی برای زبان فارسی محسوب نمیشود و این امر، علل مختلفی دارد. مهمترین مسئله این است که اکنون شیوههای نوین فرهنگینویسی مطرح شدهاند و اصلاً شیوهٔ فرهنگنویسی عوض شده. امروزه فرهنگنویسی، شاخهای از زبانشناسی است و فرهنگهای معتبر بر مبنای دانش زبانشناسی، خصوصاً معنیشناسی، تألیف میشوند. یکی از اشکالات عمدهای که در کار لغتنامهٔ دهخداست، این است که شیوهٔ واحدی در انتخاب مدخلها، تعریفنگاریها و شواهد وجود ندارد … ضعف شیوهنامه دارد، و اینکه بعد از دهخدا، بسیاری از متون فارسی چاپ شدهاند؛ خصوصاً رمانها، خاطرات، داستانهای کوتاه، و اصلاً زبان امروز ایران در مقایسه با زمانی که دهخدا فرهنگش را نوشت، تغییر کرده است. بسیاری از واژهها بعد از دهخدا، در روزنامهها، مجلهها، رمانها و داستانها رواجیافته که این واحدهای واژگانی در لغتنامۀ دهخدا وجود ندارد. خُب، پس نیاز هست کهیک فرهنگ جدیدی تألیف بشود و بهخاطر اشکالات ساختاریای که در لغتنامۀ دهخدا وجود دارد، این لغتنامه نمیتواند مبنای «فرهنگ جامع زبان فارسی» قرار بگیرد؛ پس فرهنگستان بهناچار باید اساس استواری را برای فرهنگ جامع زبان فارسی بریزد و این اساس استوار، در آینده، روزآمد هم بشود».[۱۶]
«مؤسسۀ لغتنامۀ دهخدا با شیوههای امروز فرهنگنگاری بهکل بیگانه است … لغتنامۀ دهخدا فاقد تیم زبانشناس است».[۱۷] لازم است ذکر شود که نسخهٔ آنلاین این لغتنامه نیز چند سال پیش اصطلاحاً فیلتر شد و دسترسی مستقیم تعداد بیشمار کاربرانش به این سایت را با مشکل مواجه کرد. بعد از مدتی، وبسایت آن بهکل بسته شد و در موتورهای جستجوگرِ واژهیابهای دیگر ادغام شد.[۱۸][۱۹]
Remove ads
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
پیوند به بیرون
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads