محمد عوفی

نورالدین محمد عوفی بخاری مشهور به محمد بن محمد عوفی بخاری و سدیدالدین محمد عوفی؛ ملقب به سدیدالدین یا نورالدین تاریخ‌نگار، زندگی‌نامه‌نویس، مترجم و ادیب ایرانی‌ اواخر سدهٔ ششم و اوایل سدهٔ هفتم هجری بود. محمد عوفی در نگارشِ گلچین قطعات ادبی چیره‌دست بود.^[۱]

زندگی

وی در بخارا تحصیل کرد و سپس به فرارود، خراسان و سیستان سفر کرد. او تا اواخر حکومت علاءالدین محمد خوارزمشاه در خراسان به سر می‌برد، و ضمن دیدار و گفت‌وگو با بزرگان و مشاهیر، به گردآوری اطلاعات تاریخی دست پیدا می‌کرد که در کتاب‌هایش ثبت شده‌ است. در هنگام هجوم مغول به هندوستان مهاجرت کرد و روزگار را در دستگاه مملوک‌های سلسله غوریان در ایالت سند گذارند. از اواخر عمرش و چگونگی و تاریخ مرگش همچون اوایل زندگی و زادروزش آگاهی در دست نیست.^[۲]

کتاب‌شناسی

1. لباب الالباب: محمد عوفی، مصحح عزیزالله علیزاده، تهران: انتشارات فردوس، ۱۳۹۱، ۵۲۰ صفحه. شابک ‎۳۵۰۰۳۲۰۹۶۴۹۷۸^[۳]
2. جوامع الحکایات و لوامع الروایات، کتابی در چهار بخش و هر بخش در ۲۵ باب و مشتمل بر ۲۰۰۰ حکایات گوناگون.^[۳]
3. تاریخ ملوک ترکستان.^[۳]
4. دیوان مدایح السلطان که تنها چهار بیت اَز آن باقی مانده‌است.^[۳]
5. ترجمه الفرج بعد الشده اثر قاضی ابوعلی المحصن بن علی بن محمد بن داود التنوخی از عربی به فارسی برگرداند.^[۳]