بالاترین سوالات
زمانبندی
چت
دیدگاه

مهاجرت دسته‌جمعی یهودیان از کشورهای عربی و اسلامی

اخراج یا مهاجرت نزدیک به یک میلیون یهودی از کشورهای عربی از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد

Remove ads

در قرن بیستم و عمدتاً بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۰، تقریباً ۹۰۰٬۰۰۰ یهودی از کشورهای مسلمان در سراسر آفریقا و آسیا اخراج شدند، گریختند یا مهاجرت کردند. جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ یکی از دلایل عمدهٔ این اتفاق بود. یکی از آخرین خروج‌های دسته‌جمعی مربوط به خروج یهودیان ایران بود که مدت کوتاهی پس از انقلاب اسلامی در سال‌های ۱۹۷۹–۱۹۸۰ رخ داد. حدود ۶۵۰٬۰۰۰ نفر (۷۲٪) از این یهودیان در اسرائیل اسکان داده شدند. [۱]

مهاجرت‌های یهودیان در مقیاس کوچک از کشورهای خاورمیانه در اوایل قرن بیستم آغاز شد و تنها مهاجرت قابل توجه به سرزمین اسرائیل از یمن و سوریه بود.[۲] در دوران حاکمیت بریتانیا بر فلسطین تعداد کمی از یهودیان از کشورهای مسلمان مهاجرت کردند.[۳] قبل از استقلال اسرائیل در سال ۱۹۴۸، تقریباً ۸۰۰٬۰۰۰ یهودی در سرزمین‌هایی زندگی می‌کردند که اکنون جهان عرب را تشکیل می‌دهند. از این رقم، کمتر از دو سوم در مناطق تحت کنترل فرانسه و ایتالیا در شمال آفریقا، ۱۵ تا ۲۰ درصد در پادشاهی عراق، تقریباً ۱۰ درصد در پادشاهی مصر و تقریباً ۷ درصد در پادشاهی یمن بودند. ۲۰۰٬۰۰۰ یهودی دیگر در حکومت شاهنشاهی ایران و جمهوری ترکیه زندگی می‌کردند.

اولین مهاجرت گسترده در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، عمدتاً از عراق، یمن و لیبی صورت گرفت. در این موارد، بیش از ۹۰ درصد از جمعیت یهودی، زمین‌ها و دارایی‌های خود را به جا گذاشتند و مهاجرت کردند.[۴] بین سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۵۱، ۲۶۰٬۰۰۰ یهودی از کشورهای عربی به اسرائیل مهاجرت کردند.[۵] دولت اسرائیل سیاست‌هایی را برای پذیرش ۶۰۰٬۰۰۰ مهاجر در یک دوره چهار ساله به اجرا گذاشت و جمعیت یهودی این کشور را دو برابر کرد.[۶] این حرکت با واکنش‌های متفاوتی در کنست مواجه شد. علاوه بر برخی از مقامات اسرائیلی، کسانی در آژانس یهود وجود داشتند که با ترویج جنبش مهاجرت در مقیاس وسیع در میان یهودیانی که جان آن‌ها در خطر فوری نبود، مخالف بودند.[۶]

امواج بعدی در زمان‌های مختلف در مناطق مختلف در طول دهه‌های بعدی به اوج خود رسید. اوج مهاجرت از مصر در سال ۱۹۵۶ و پس از بحران سوئز رخ داد. مهاجرت از سایر کشورهای شمال آفریقا در دهه ۱۹۶۰ به اوج خود رسید. لبنان تنها کشور عربی بود که به دلیل هجوم یهودیان از کشورهای عربی دیگر شاهد افزایش جمعیت یهودی خود در این دوره بود، هرچند این امر موقتی بود و در اواسط دهه ۱۹۷۰، جامعه یهودی لبنان نیز کاهش یافت. ۶۰۰٬۰۰۰ یهودی از کشورهای عربی و مسلمان تا سال ۱۹۷۲ به اسرائیل نقل مکان کرده بودند،[۷][۸][۹] در حالی که ۳۰۰٬۰۰۰ یهودی دیگر به فرانسه، ایالات متحده آمریکا و کانادا مهاجرت کردند. امروزه، فرزندان یهودیانی که از دیگر سرزمین‌های خاورمیانه به اسرائیل مهاجرت کردند (معروف به یهودیان مزراحی و یهودیان سفاردی) بیش از نیمی از کل جمعیت اسرائیل را تشکیل می‌دهند. در سال ۲۰۰۹، تنها ۲۶٬۰۰۰ یهودی در کشورهای عربی و ایران[۱۰] و همچنین ۲۶٬۰۰۰ یهودی دیگر در ترکیه باقی مانده بودند.[۱۱] تا سال ۲۰۱۹، تعداد کلی یهودیان در کشورهای عربی و ایران به ۱۲٬۷۰۰ نفر کاهش یافت[۱۲] و در ترکیه نیز به ۱۴٬۸۰۰ رسید.[۱۳]

دلایل مهاجرت‌ها بسیار متنوع است و به دو گروه عمده تقسیم می‌شود: نخست عوامل جذبی مانند تمایل به تحقق صهیونیسم، یافتن وضعیت اقتصادی بهتر و خانه‌ای امن در اسرائیل یا اروپا و قاره آمریکا و اجرای سیاست رسمی دولت اسرائیل به نفع «طرح یک میلیونی» که بر اسکان مهاجران یهودی از کشورهای عرب و اکثریت مسلمان تمرکز دارد. [۱۴] دوم عوامل دفعی مانند یهودستیزی، آزار و اذیت، و قتل‌عام یهودیان در کشورهای عرب، بی‌ثباتی سیاسی،[۱۵] فقر،[۱۵] و اخراج اجباری. با توجه به ارتباط مهاجرت با درگیری اعراب و اسرائیل، روایت تاریخ مهاجرت یهودیان سیاسی شده است.[۱۶] هنگام تعریف تاریخ، کسانی که مهاجرت یهودیان را مشابه اخراج و فرار فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ می‌دانند، عموماً بر عوامل دفعی تأکید می‌کنند و کسانی که مهاجرت کرده‌اند را پناهنده می‌دانند، در حالی که مخالفان این دیدگاه عموماً بر عوامل جذبی تأکید می‌کنند و معتقدند که یهودیان به خواست خود مهاجرت کرده‌اند.[۱۷]

Remove ads

همچنین ببینید

Remove ads

مراجع

منابع

پیوند به بیرون

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads