هرمان فون هلمهولتز

هِرمان لودویگ فِردیناند فون هِلمهولتز (به آلمانی: Hermann Ludwig Ferdinand von Helmholtz) (زاده ۳۱ اوت ۱۸۲۱ – درگذشته ۸ سپتامبر ۱۸۹۴)، پزشک و فیزیک‌دان آلمانی بود که در چندین زمینهٔ علمی کارهای چشمگیری کرد. شهرت او بیشتر به‌سبب اثبات قانون پایستگی انرژی است. امروزه بزرگترین بنیاد پژوهشی آلمان، به‎‌افتخار او، انجمن هلمهولتز نام گرفته‌است.^[۳]

هرمان فون هلمهولتز
زادهٔ	۳۱ اوت ۱۸۲۱ پوتسدام، پادشاهی پروس، کنفدراسیون آلمان
درگذشت	۸ سپتامبر ۱۸۹۴ (۷۳ سال) شارلوتنبورگ، برلین، پادشاهی پروس، امپراتوری آلمان
ملیت	آلمانی
محل تحصیل	مؤسسه فردریش ویلیام رویال (دکترای پزشکی, ۱۸۴۲)
شناخته‌شده برای	مطالعات در پایستگی انرژی قضیه هلمهولتز معادله هلمهولتز انرژی آزاد هلمولتز آنتروپی آزاد لایه الکتریکی مضاعف نظام کوک خالص نظریه تونن ناپایداری کلوین–هلمهولتز پارادوکس مرگ گرما چشم‌بین ابرخازن فنر هلمهولتز تئوری هلمهولتز
جوایز	مدال ماتئوچی (۱۸۶۸) مدال کاپلی (۱۸۷۳) مدال آلبرت (۱۸۸۸)
پیشینه علمی
شاخه(ها)	فیزیک فیزیولوژی روان‌شناسی
محل کار	دانشگاه کونیگسبرگ دانشگاه بن دانشگاه هایدلبرگ دانشگاه هومبولت برلین
استاد راهنما	یوهانس پتر مولر
دانشجویان دکتری	آلبرت آبراهام مایکلسون ویلهلم وین ماکس پلانک ویلیام جیمز هاینریش هرتز گابریل لیپمن لوراند اتووش اوتو لومر میهایلو پاپین فردریش اسچوتی آرتور گوردون وبستر
دیگر دانشجویان برجسته	هنری آگوستوس روولاند ویلهلم وونت
تأثیر گرفته از	یوهان گوتلیب فیشته ایمانوئل کانت رودلف هرمان لوتسه[۱]
تأثیر گذار بر	لودویگ ویتگنشتاین[۲]

او را در فیزیولوژی و روان‌شناسی، به‌سبب ریاضیات چشم، نظریه‌های بینایی، ایده‌هایی دربارهٔ درک بصری از فضا، تحقیق در بینایی رنگی، همچنین درک صدا، و تجربه‌گرایی در فیزیولوژی ادراک می‌شناسند.

در فیزیک، او را به‌سبب نظریه‌هایش در انرژی و پایستگی آن، و کارهایش در الکترودینامیک، ترمودینامیک شیمیایی و ترمودینامیک می‌شناسند.

شناخته شدن هلمهولتز به عنوان یک فیلسوف، به‌سبب نظریه‌هایش در فلسفه علم؛ ایده‌هایی درباره رابطه ادراک و طبیعت، زیبایی‌شناسی و ایده‌هایی دربارهٔ قدرت تمدن‌گرای علم بوده‌است.

نگارخانه

• 
• 
• 

جستارهای وابسته

• معادله هلمهولتز
• انرژی آزاد هلمولتز
• فنر هلمهولتز
• تئوری هلمهولتز
• معادله هلمهولتز
• ناپایداری کلوین–هلمهولتز