ونوس

این مقاله دربارهٔ خدای رومی است. برای سیاره، زهره را ببینید. برای دیگرکاربردها، ونوس (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ونوس، ایزدبانوی رومی است که مأموریت او شامل عشق، زیبایی، میل جنسی ، سکس، باروری، خوشبختی و پیروزی است. در اسطوره‌شناسی روم او به واسطه پسرش آئنیاس، که از سقوط تروآ جان سالم به در برده بود و به ایتالیا گریخته بود جد مردم روم محسوب می‌گردد. ژولیوس سزار، ونوس را جد خود می‌دانست. ونوس در مرکز بسیاری از جشن‌های رومی قرار داشت و در دین روم تحت عناوین دینی متعدد مورد احترام بود.

ونوس
الهه عشق، زیبایی، آرزو، سکس، باروری و پیروزی
عضوی از دوازده خدای اصلی
سر برکشیدن ونوس از قعر دریا، اشاره به تولد اسطوره یونانی آفرودیته.[۱] نقاشی از دیوار باغی در کاسا دلا ونره در کونگیلیا، پمپئی. ۷۹ سال قبل از میلاد
سیاره	ونوس
نمادها	رز، مورد
روز	جمعه
جشنواره‌ها	ونرلیا وینالیا روستیکا وینالیا اوربانا
اطلاعات شخصی
والدین	کائلوس
همسر	مارس و ولکان
فرزندان	کوپیدو (در روایت‌های بعدی); آئنیاس (بر اساس انئید ویرژیل پدر او آنخیسس است)
همتای یونانی	آفرودیته

رومی‌ها اسطوره‌ها و شمایل نگاری همتای یونانی او، آفرودیت را برای هنر رومی و ادبیات لاتین تطبیق دادند. در سنت کلاسیک متاخر غرب، ونوس به عنوان تجسم عشق و تمایلات جنسی به یکی از پرمخاطب‌ترین خدایان اساطیر یونانی-رومی تبدیل شد. او معمولاً در نقاشی‌ها به صورت برهنه به تصویر کشیده می‌شود.

ریشه‌شناسی

نام لاتین ونوس و اسم رایج ونوس (عشق، جذابیت) از یک شکل نیاایتالی بازسازی‌شده به‌عنوان *wenos- («میل») سرچشمه می‌گیرد، که خود آن از زبان نیاهندواروپایی ریشه می‌گیرد. *wenh₁-os ('میل؛ در زبان مساپی Venas، در زبان هندوآریایی vánas که به معنی 'میل و آرزو' می‌باشد).^[۲][۳]

مشتقات ونوس عبارتند از venustus (جذاب، دلربا)، venustās (دلربایی، برازندگی)، venerius (برگرفته از ونوس، اروتیک)، venerāre ("پرستیدن، احترام گذاشتن، احترام، ارج نهادن، عبادت") و venerātiō ('عشق‌ورزی').^[۲] ونوس همچنین با لاتین venia («لطف و مهربانی، اجازه») و vēnor («شکار») و با ریشه مشترک هندوآریایی *wenh1- («تلاش برای، آرزو برای، میل، عشق») هم‌خانواده است.^[۲][۲]

جستارهای وابسته

• سر برکشیدن ونوس از قعر دریا
• زایش ونوس
• ونوس زیباسرین