پویایی‌شناسی جمعیت

پویایی‌شناسی جمعیت شاخه‌ای از علوم زیستی است که تغییرات کوتاه‌مدت و بلندمدت را در اندازه و سن ترکیب جمعیتها و فرایندهای زیست‌شناسی و محیطی مؤثر بر تغییرات جمعیت را بررسی می‌کند. پویایی‌شناسی جمعیت با عواملی که بر جمعیت تأثیرگذارند (مانند میزان زاد و ولد، میزان مرگ‌ومیر و مهاجرت) و موضوع‌های مطالعاتی جمعیت (مانند جمعیت‌های سالخورده یا کاهش جمعیت) سروکار دارد.

نقشهٔ روند جمعیت گونه‌های بومی و مهاجم عروس دریایی^[۱]

  افزایش (با اطمینان بالا)

  افزایش (با اطمینان پایین)

  ثابت/در حال تغییر

  کاهش

  اطلاعات موجود نیست

یکی از مدل‌های رایج ریاضی برای پویایی‌شناسی جمعیت مدل رشد نمایی است.^[۲] با مدل نمایی، میزان تغییرات هر جمعیت خاص، متناسب با جمعیت موجود در حال حاضر است.^[۲] یک فرمول بندی مدل عمومی‌تر توسط اف جی ریچاردز در سال ۱۹۵۹ پیشنهاد گردید^[۳] که بعدا توسط سیمون هاپکینز گسترش یافت، که در آن مدل‌های گومپرتز، ورهولست و همچنین لودویگ ون برتلنفی به عنوان موارد خاص فرمول بندی عمومی پوشش داده می شوند.

معادله لوتکا-ولتررا یک مثال مشهور دیگر است.^[۴][۵] همچنین معادلات جایگزین مربوطه به اردیتی - گینزبرگ.

جستارهای وابسته

• ژنتیک جمعیت
• تابع سیگموئید
• پویایی‌شناسی سامانه‌ها

اطلاعات بیشتر

• Henderson, Kirsten, and Michel Loreau. "An ecological theory of* changing human population dynamics." People and Nature 1.1 (2019): 31-43.