بالاترین سوالات
زمانبندی
چت
دیدگاه
پیمان سلطانی
آهنگساز، رهبر ارکستر و نوازنده از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
Remove ads
پیمان سلطانی (زادهٔ ۲۷ دی ۱۳۴۹) آهنگساز، رهبر ارکستر و نوازنده اهل ایران است. او فرزند فرخنده حاجیزاده نویسنده و شاعر است. عمدهٔ شهرت او، به واسطهٔ اجراهایی است که به عنوان رهبر ارکستر ملل (ارکستر پرسپولیس) داشتهاست که از شاخصترین آنها، بازسازی و اجرای قطعهٔ سلام شاهی (ایران جوان) با شعر بیژن ترقی و صدای سالار عقیلی است.
این مقاله فقط بر پایهٔ یک منبع نوشته شده است. (ژوئیه ۲۰۱۷) |
Remove ads
زندگی
پیمان سلطانی در یک خانوادهٔ فرهنگی کرمانی چشم به جهان گشود، در ۴ سالگی از محل تولدش تبریز به کرمان و در ۱۶ سالگی به تهران مهاجرت میکند.[۱][پیوند مرده]
وی فعالیت خود را در موسیقی، نقاشی و ادبیات از کودکی (سال ۱۳۵۶) در کارگاه موسیقی سازمان فرهنگ و هنر و رادیو و تلویزیون ملی ایران آغاز کرد و سپس در حوزهٔ گرافیک و موسیقی تحصیلات خود را ادامه داد. معلمان اولیهاش در دوران کودکی محمد امام، محمد حاجیزاده، خلیل برهانی و مادرش (فرخنده حاجی زاده، نویسنده و شاعر) بودند. وی در سال ۱۳۶۶ به تهران عزیمت کرد و از محضر هنرمندانی چون فرامرز پایور، مجید کیانی، هوشنگ ظریف و … در زمینهٔ نوازندگی سنتور، تار و سهتار بهره گرفت و در عرصهٔ آهنگسازی، رهبری ارکستر، هارمونی، کنترپوان، ارکستراسیون و فرم نزد محمدتقی مسعودیه، فرهاد فخرالدینی، امانوئل ملیک اصلانیان، توماس کریستین داوید، یوری داویتیان و … موسیقی را فرا گرفت. وی همچنین از آموزشهای منوچهر بدیعی، در زمینهٔ فلسفه و تاریخ معاصر و هوشنگ ابتهاج در زمینهٔ تلفیق شعر و موسیقی و عروض و قافیه بهره بردهاست.[۲]
Remove ads
فعالیت حرفهای
وی از سال ۱۳۶۶ به تدریس در حوزههای نوازندگی، مبانی آهنگسازی، آشنایی با مکتبها، جنبشها و جریانهای موسیقی قرن بیستم، شناخت موسیقی و فلسفهٔ موسیقی معاصر پرداخت. سلطانی از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۴ سرپرست گروه موسیقی شبانرود و گروه موسیقی شنیدستان بود. همچنین در سال ۱۳۷۲ انجمن دوستداران موسیقی را تشکیل داد و تا سال ۱۳۷۵ مدیریت آن را بر عهده داشت.[۲]
پیمان سلطانی در سال ۱۳۸۲ با همکاری سازمان میراث فرهنگی کشور، کمیتهٔ ایکوم و کمیسیون ملی یونسکو در ایران، ارکستر تخت جمشید (پرسپولیس) را تشکیل داد که یک سال پس از تشکیل ارکستر، نام آن به ارکستر ملل تغییر کرد. فعالیت این ارکستر تا سال ۱۳۸۵ ادامه داشت.[۳] سلطانی در خرداد ۱۳۸۹، مجموعهای از اشیاء و وسایل شخصی علینقی وزیری را که از طرف خانوادهٔ وزیری به «کمیتهٔ ایکوم» سپرده شده بود، به موزه موسیقی ایران تحویل داد.[۴]
Remove ads
قطعه ایران جوان
پیمان سلطانی در خصوص تاریخچه ساخت و اجرای قطعه «ایران جوان» (وطنم) میگوید: حدود ۱۲ سال تحقیقی بر روی تصنیفهایی با تم ملی و میهنی را آغاز کردم و بیشترین توجهم بر روی آثار با کلام معطوف بود چراکه آثار ملی و میهنی باید جنبه تراژیک و دراماتیک آنها قوی تر باشد و در مجموع تحقیقهای خود دیدم که بسیاری از این آثار متعلق به دوران مشروطه به بعد است؛ در برخی از آثار به ندرت نتی موجود بود از بعضی از آنها هم تنها یک ملودی صوتی یا یک روایت ساده به دست آوردم البته در این بین آثاری هم بود که هیچیک از این عناصر را نداشت و تنها یک تم ساده بود و سرود «ایران جوان» که به وطنم معروف شده از این دست آثار بود. تم اولیه این قطعه متعلق به لومر از آثار آهنگسازان فرانسوی بود و قدمت این اثر به ۱۳۰ سال پیش برمی گردد و اصولاً سرود ملی و میهنی نبودهاست اما من این اثر را با توجه به ویژگیهایی که داشت به اثری ملی و میهنی تبدیل کردم و از آن پس در مطبوعات به اشتباه عنوان شد که این قطعه نخستین سرود ملی در ایران است درحالی که هیچگاه چنین نبوده و نیست.[۵]
دعاوی حقوقی در مورد مالکیت مادی و معنوی سرود ایران جوان
در فاصله سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۸ یک سلسله بحثها در مطبوعات فارسیزبان شکل گرفت که محوریت آن سرقت هنری سرود ایران جوان بود، در ابتدا پیمان سلطانی سیاوش بیضایی را متهم به سرقت این اثر کرد و از خوانندگانی که این سرود را میخواندند تقاضا کرد که نام وی را به عنوان آهنگساز بیاورند[۶][۷]، در نهایت این بحثها به دادگاه کشیده شد که در پی آن طبق ادعای سیاوش بیضایی، سلطانی موفق به دفاع از گفته خود نشد و در تاریخ ششم تیر ماه ۱۳۹۸ سیاوش بیضایی در یک نشست مطبوعاتی ضمن اعلام اسناد تبرئه شدن خود در این دادگاه، نه تنها سایر آثار موسیقایی سلطانی را از آن او ندانست بلکه بر اساس اسنادی طرحهای گرافیکی او را کپی معرفی کرد.[۸]
اما در تاریخ ۲۶ شهریور ۱۳۹۶، دادگاه فرهنگ و رسانه (واقع در میدان ارگ تهران) رای را به نفع پیمان سلطانی صادر کرد و ادعاهای سیاوش بیضایی را بیاساس دانست.
با توجه به ادامهی ادعاهای سیاوش بیضایی، در نهایت در تاریخ ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ شعبه دو دادگاه کیفری در مجتمع قضایی شهید قدوسی تهران، بار دیگر، رای را به نفع پیمان سلطانی صادر کرد و تمام حقوق مادی و معنوی «سرود ایرانجوان» را، متعلق به پیمان سلطانی دانست.[۹]
Remove ads
سمتها و عضویتها
- مدیریت اولین صداخانهٔ موسیقی ایران در سال ۱۳۷۶ در فرهنگسرای سرو[۲]
- سرپرست گروه آهنگسازان معاصر ایران، از ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳[۲]
- سرپرست کارگروه موسیقی ایکوم در ایران[۲]
- مسئول طرح موزهٔ موسیقی آواها و نواهای شیراز از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۵[۱۰]
- عضو انجمن منتقدان و پژوهشگران موزهٔ هنرهای معاصر ایران در سال ۱۳۸۳[۲]
- مسئول صفحهٔ شعر فصلنامه گفتمان، فصلنامه قال و مقال و ماهنامه ادبی و هنری بایا[۲]
آلبومها
خلاصه
دیدگاه
Remove ads
پانویس
منابع
پیوند به بیرون
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads