چرخش زبانی

در فلسفه غرب، چرخش زبانی (به انگلیسی: linguistic turn) تحول بزرگی در در اوایل قرن بیستم بود که مهم‌ترین ویژگی آن تغییر تمرکز فلسفه و سایر رشته‌های علوم انسانی عمدتاً بر موضوعاتی چون روابط بین زبان، کاربران زبان و جهان است.^[۱]

جنبش‌های فکری بسیار متفاوتی با «چرخش زبانی» مرتبط بوده‌اند، اگرچه معمولاً تصور می شود که خود این اصطلاح در مجموعه و گلچین گردآوری شده «چرخش زبانی» ریچارد رورتی در سال ۱۹۶۷ رایج شد، که در آن چرخش به سمت فلسفه زبانی را مورد بحث قرار می‌دهد. به گفته رورتی، که بعداً خود را از فلسفه زبانی و فلسفه تحلیلی به‌طور کلی جدا کرد، عبارت «چرخش زبانی» از گوستاو برگمان (Gustav Bergmann) فیلسوف سرچشمه گرفته‌است.^[۲][۳]

فلسفه تحلیلی

به‌طور سنتی، چرخش زبانی به معنای تولد فلسفه تحلیلی نیز در نظر گرفته می‌شود.^[۴] یکی از نتایج چرخش زبانی تمرکز فزاینده بر منطق و فلسفه زبان و شکاف بین فلسفه زبان ایده‌آل (ideal language philosophy) و فلسفه زبان متعارف بود.

فلسفه قاره‌ای

از اشخاص کلاسیک تعیین‌کننده چرخش زبانی در علوم انسانی ساختارگرای قاره‌ای فردیناند دو سوسور است.^[۵]: 92 رویکرد او در دروسی در زبان‌شناسی عمومی که پس از مرگش در سال ۱۹۱۶ منتشر شد، معرفی شد.^[۶][۷] به گفته سوسور: زبان سیستمی از نشانه‌ها است که با سیستم‌های نوشتاری، سیستم‌های نشانه‌ای که ناشنوایان استفاده می‌کنند و نظام‌های نمادین قابل مقایسه است و بنابراین می‌توان آن را به‌طور نظام‌مند مطالعه کرد.^{[۸] : 158}او نشانه‌شناسی (semiology) را به عنوان علمی جدید پیشنهاد کرد. ریشه این کلمه از یونانی واژه یونانی «semeion» به معنای sign یا نشانه است.^{[۸] : 158}علم پیشنهادی وی هم‌اکنون به عنوان نشانه‌شناسی به رسمیت شناخته شده.^{[۸] : 249}تا قبل از ظهور سوسور در اوایل قرن بیستم، زبان‌شناسی عمدتاً بر ریشه‌شناسی و یک تحلیل تاریخی (که تحلیل درزمانی نیز نامیده می‌شود) که در آن تاریخ معانی تک تک کلمات را ردیابی می‌کند تمرکز داشت. سوسور از لغت‌شناسان تطبیقی قرن نوزدهم کسانی که تحقیقات خود را فقط بر اساس زبان‌های هندواروپایی پایه‌گذاری می‌کردند انتقاد داشت و معتقد بود که بررسی‌های آنان «هیچ مبنایی در واقعیت ندارد». سوسور با بررسی عملکرد کنونی زبان (تحلیل همزمان) زبان را مطالعه کرد. تحلیل همزمان رویکردی رابطه‌ای است که در آن به «نظام (صوری) روابط بین کلمات به‌عنوان منبع معانی» نگاه می‌شود.^{[۸] : 249}سوسور همچنین تحلیل همزمانی، را به عنوان جنبه ایستایی علم زبان‌شناسی و بر خلاف تحلیل درزمانی (که با تکامل زبان مرتبط است) مقایسه نمود.^{[۹] : 81}

جستارهای وابسته

• چرخش Aretaic
• چرخش فرهنگی
• معناشناسی صوری (زبان طبیعی)
• چرخش تاریخی
• نشانه‌شناسی
• زبان‌شناسی ساختارگرا