گلن سیبورگ

گلن تئودور سیبورگ (انگلیسی Glenn Theodore Seaborg) شیمیدان هسته‌ای آمریکایی بود که در سال ۱۹۵۱ به علت همکاری در کشف ده عنصر فرااورانیمی، برنده جایزه نوبل شیمی شد.^[۱] وی برای نخستین بار مفهوم آکتینیدها را ارائه کرد و عنصرهای ۹۰ (توریم) تا ۱۰۳ (لورنسیم) جدول تناوبی را "اکتینیدها" نامید و آن‌ها را در ردیفی جداگانه زیر لانتانیدها طبقه‌بندی کرد. سیبورگ برای نخستین بار اصطلاح جزیرهٔ پایداری را در فیزیک هسته‌ای ابداع کرد. اکثر فعالیت‌های علمی وی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی انجام شد.^[۲] عنصر ۱۰۶ جدول تناوبی به افتخار وی سیبورگیوم نام‌گذاری شد. او در این باره گفت: «این بزرگترین افتخاری است که تاکنون به من داده شده‌است. حتی فکر میکنم بزرگتر از جایزهٔ نوبل.»^[۳]

گلن سیبورگ
سیبورگ در ۱۹۶۴
زادهٔ	۱۹ آوریل ۱۹۱۲ ایشپمینگ، میشیگان، آمریکا
درگذشت	۲۵ فوریهٔ ۱۹۹۹ (۸۶ سال) لافایت، کالیفرنیا، آمریکا
محل تحصیل	دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
شناخته‌شده برای	کشف ده عنصر فرااورانیم
جوایز	جایزه نوبل شیمی (۱۹۵۱) جایزه انریکو فرمی (۱۹۵۹) مدال فرانکلین (۱۹۶۳) نشان پریستلی (۱۹۷۹) همکار انجمن سلطنتی (۱۹۸۵) جایزه ونیوار بوش (۱۹۸۸) نشان ملی علوم (۱۹۹۱)
پیشینه علمی
شاخه(ها)	شیمی هسته‌ای
محل کار	دانشگاه کالیفرنیا در برکلی پروژه منهتن کمسیون انرژی اتمی ایالات متحده آمریکا
استاد راهنما	گیلبرت لوویس
دانشجویان دکتری	ژوزف دبلیو. کندی
امضاء