متون بودایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان مادری بودا به احتمال زیاد زبان پالی بودهاست که یکی از گویشهای هندوآریایی میانه و خویشاوند با سانسکریت است. نوشتههای بنیادین بودایی نیز بیشتر به این زبان و در سریلانکا نگاشته شدهاست. آن مجموعه از آثار بودایی که سخن شخص بودا بشمار میرود به سه بخش تقسیم میگردد و جمعاً سه سبد نامیده میشود. موضوع مجموعه یا سبد نخست، انضباط راهبان، سبد دوم سخنان بودا و سبد سوم آموزههای دیگر است. نام این مجموعهها به ترتیب وینیه پیتکه (پرورش نامه)، سوتّه پیتکه (سوره نامه) و ابی دمّه پیتکه (کتاب تفاسیر آیین) است. سه سبد خود از ۲۹ کتاب جداگانه تشکیل شدهاند. مجموعه دوم یعنی سوره نامه خود پنج زیرمجموعه (نیکایا) را در بر میگیرد. یکی از این زیرمجموعهها کودکا-نیکایا (مجموعه متون کوتاه) است که معروفترین کتاب آن بنام دمّا پادا با نام فارسی راه حق بدست رضا علوی مستقیماً از زبان پالی به فارسی برگردانده شده و در سال ۱۳۸۰ از سوی نشر فرزان روز در تهران چاپ گشتهاست.