آیتریپلئی ۸۰۲٫۱۱
From Wikipedia, the free encyclopedia
IEEE 802.11 بخشی از مجموعه استانداردهای فنی شبکه محلی (LAN) IEEE 802 است و مجموعه ای از پروتکل های کنترل دسترسی رسانه (MAC) و لایه فیزیکی (PHY) را برای پیاده سازی ارتباطات کامپیوتری شبکه محلی بی سیم (WLAN) مشخص می کند.
این استاندارد و اصلاحیه ها اساس محصولات شبکه های بی سیم با استفاده از نام تجاری Wi-Fi را فراهم می کند و پرکاربردترین استانداردهای شبکه های کامپیوتری بی سیم در جهان هستند. IEEE 802.11 در اکثر شبکههای خانگی و اداری استفاده میشود تا به لپتاپها، چاپگرها، گوشیهای هوشمند و سایر دستگاهها اجازه دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و بدون سیم به اینترنت دسترسی داشته باشند. IEEE 802.11 همچنین پایه ای برای شبکه های ارتباطی مبتنی بر وسیله نقلیه با IEEE 802.11p است.
استانداردها توسط کمیته استانداردهای LAN/MAN (IEEE 802) موسسه مهندسین برق و الکترونیک (IEEE) ایجاد و نگهداری می شوند. نسخه پایه این استاندارد در سال 1997 منتشر شد و اصلاحات بعدی نیز داشته است. در حالی که هر اصلاحیه زمانی که در آخرین نسخه استاندارد گنجانده می شود، رسما لغو می شود، دنیای شرکت ها تمایل دارند تا اصلاحات را به بازار عرضه کنند، زیرا آنها به طور مختصر توانایی های محصولات خود را نشان می دهند. در نتیجه، در بازار، هر تجدید نظر به استاندارد خود تبدیل می شود.
IEEE 802.11 از فرکانس های مختلفی از جمله باندهای فرکانسی 2.4 گیگاهرتز، 5 گیگاهرتز، 6 گیگاهرتز و 60 گیگاهرتز، اما نه محدود به آن، استفاده می کند. اگرچه مشخصات IEEE 802.11 کانال هایی را فهرست می کند که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند، در دسترس بودن طیف فرکانس رادیویی مجاز به طور قابل توجهی بسته به حوزه نظارتی متفاوت است. پروتکلها معمولاً همراه با IEEE 802.2 مورد استفاده قرار میگیرند و برای کارکرد یکپارچه با اترنت طراحی شدهاند و اغلب برای حمل ترافیک پروتکل اینترنت استفاده میشوند.