ارتش شاهنشاهی ساسانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ارتش ساسانی لشکریان و سپاهیان محافظ شاه و کشور در زمان حکومت ساسانیان بر ایران بودند. پس از شکست اردوان پنجم اشکانی از اردشیر یکم ساسانی که علیه او شوریده بود حکومت ساسانی در ایران مستقر شد. سیستم نظامیگری ساسانیان با اشکانیان متفاوت بود و قشون سواره و چریکی اشکانی که به صورت پراکنده مبارزه میکردند جای خود را به سپاه منظم و قانونمند ساسانی سپرد.[1] این ارتش جنگهای زیادی با هپتالیان و رومیان و اعراب نمود.[2] ارتشتاران و نظامیان دومین طبقه از طبقات اجتماعی دوران ساسانی بودند و هزینه و دستمزد آنها از خزانه شاهی ایران پرداخت میشد. شاه بالاترین مقام نظامی بود.
- سواران سالار
ارتش شاهنشاهی ساسانی | |
---|---|
ارتش ایرانشهر | |
بنیانگذاری | ۲۲۴م |
برچیده شده | ۶۵۱م |
شاخهها | سپاه ایرانشهر: |
ستاد | پایتخت ایرانشهر |
رهبری | |
شاهنشاه | |
وزیر | وزرگ فرمذار |
فرمانده | ایران سپاهبد |
نیروی انسانی | |
خدمت سربازی | گزینشی(۱۵۰٬۰۰۰ تا ۲۲۰٬۰۰۰) |
جستارهای وابسته | |
تاریخ | دوران باستان متأخر |
ساسانیان ابرقدرت دیگری در شرق امپراتوری روم بودند. تقریباً در هر جنگی که ایرانیان با رومیها داشتند، سواران (سواره نظام) نیز حضور داشتند. ماشین نظامی و تجهیزات ساسانیان در تمامی جنبهها همطراز و حتی قویتر از رومیها بود؛ حقیقت که سرانجام رومیان به آن اعتراف کردند. سواره نظام نُخبه و برگزیده ساسانی همانند دیواری مستحکم در برابر رومیها بود تا آنها نتوانند ایران را تسخیر کنند و به مرزهای هند و چین برسند. امروزه کمتر کسی ترس و وحشتی را درک میکند که این سواران در دل رقیبان خود برمیانگیختند. برای درک این موضوع بهتر است به لیبیانوس (مورخ رومی) مراجعه کنیم، جایی که در آن نوشتهاست: «لژیونرهای رومی ترجیح میدهند تا هر سرنوشت و قضا و قدری را تحمل کنند اما با سواران ایرانی رو در رو نشوند!»[3]