الکترومغناطیس کلاسیک
شاخهای از فیزیک نظری / From Wikipedia, the free encyclopedia
الکترومغناطیس کلاسیک شاخهای از فیزیک نظری است که به پدیدههای الکترومغناطیسی برآمده از برهمکنش بارهای الکتریکی و جریانهای الکتریکی میپردازد. تا وقتی مقیاسهای طول و شدت میدان به اندازه کافی بزرگ باشد که بتوان از اثرات مکانیک کوانتوم چشم پوشید (الکترودینامیک کوانتومی را ببینید)، این نظریه با دقت بالایی پدیدههای الکترومغناطیسی را توصیف میکند.
نظریهٔ مقدماتی الکترومغناطیس کلاسیک در کتابهای درسی را کسانی چون ریچارد فاینمن (درسهای فیزیک فاینمن)، لو لاندائو (دورۀ فیزیک نظری)، جان دیوید جکسون (الکترودینامیک کلاسیک) ملوین شوارتز (اصول الکترودینامیک) و دیگران پیش نهادهاند. نظریه الکترومغناطیس کلاسیک بهطور عمده در قرن ۱۹ و از سوی کسانی چون ماکسول، هویساید و دیگران گسترش پیدا کرد. برای جزئیات تاریخی بیشتر، پیشینه الکتریسیته را ببینید.