نخستین جمهوری ارمنستان
From Wikipedia, the free encyclopedia
نخستین جمهوری ارمنستان (به ارمنی: Հայաստանի առաջին հանրապետություն؛ هایاستانی آراجین هانراپتوتیون) در ۲۸ مه ۱۹۱۸ نخستین مجلس جمهوری مستقل ارمنستان اعلام شد و در اول اوت همان سال گشایش یافت. دولتی تشکیل گردید که در دست حزب داشناکسوتیون قرار داشت. هوهانس کاچازنونی به عنوان نخستوزیر، آلکساندر خاتیسیان به عنوان وزیر امور خارجه و آرام مانوکیان به عنوان وزیر کشور تعیین شدند، و ترکیب دولت بعداً دچار تغییراتی گردید.
نخستین جمهوری ارمنستان Հայաստանի առաջին հանրապետություն Armenia | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۹۱۸–۱۹۲۰ | |||||||||
سرود: سرود ملی ارمنستان | |||||||||
سرزمینهای مورد مناقشه با همسایگان سرزمینهایی که در معاهده سور از جمهوری ارمنستان جدا شد | |||||||||
پایتخت | ایروان ۴۰°۱۰′ شمالی ۴۴°۳۱′ شرقی | ||||||||
زبان(های) رایج | زبان ارمنی | ||||||||
دین(ها) | کلیسای حواری ارمنی | ||||||||
حکومت | جمهوری پارلمانی | ||||||||
نخستوزیر | |||||||||
• ژوئن ۱۹۱۸–مه ۱۹۱۹ | هوهانس کاچازنونی | ||||||||
• مه ۱۹۱۹–مه ۱۹۲۰ | آلکساندر خاتیسیان | ||||||||
• مه–نوامبر ۱۹۲۰ | هامو اوهانجانیان | ||||||||
• نوامبر–دسامبر ۱۹۲۰ | سیمون وراتسیان | ||||||||
تاریخ | |||||||||
• بنیانگذاری | ۲۸ مه ۱۹۱۸ | ||||||||
• شورایشدن | ۲ دسامبر ۱۹۲۰ | ||||||||
مساحت | |||||||||
۱۹۱۸ | ۱۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۴٬۲۰۰ مایل مربع) | ||||||||
۱۹۱۹ | ۷۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۲۷٬۰۰۰ مایل مربع) | ||||||||
معاهده سور، ۱۹۲۰ | ۱۷۴٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۶۷٬۰۰۰ مایل مربع) | ||||||||
جمعیت | |||||||||
• ۱۹۱۸ | ۵۰۰۰۰۰ | ||||||||
• ۱۹۱۹ | ۱۳۰۰۰۰۰ | ||||||||
|
جمهوری ارمنستان به مساحت یازده هزار کیلومتر مربع، که جمعیت آن در ۱۹۱۴ سیصد هزار نفر بود، ولی در ۱۹۱۸ بهدلیل حضور صدها هزار پناهنده از یک میلیون متجاوز بود دولت ارمنستان ناگزیر بود با مشکلات بزرگی دست و پنجه نرم کند.
در اثر مبارزات ارمنیان آنان موفق شدند پس از نبرد سارداراباد و نبرد قره کلیسا بسال ۱۹۱۸ میلادی نخستین دولت ارمنی که از دوران دودمان باگراتونی بر فلات مرتفع ارمنستان وجود پیدا میکرد در ایروان تشکیل یافت.
قحطی و تیفوس قربانیان زیادی گرفت تا وقتی که نخستین محصولات گندم از ایالات متحده آمریکا رسید و از بهار سال ۱۹۱۹ زندگی کشور کوچکی را که جمعیتش بیش از حد بود تأمین کرد.
دولت با کمال جدیت شروع به کار کرد و به آرامش بخشی و سازماندهی و نوسازی کشور پرداخت. اداراتی دایر گردید، ارتش تجدید سازمان یافت، دانشگاهی افتتاح شد و نخستین پایههای گسترش اقتصادی ریخته شد.