طرح باغشهر
From Wikipedia, the free encyclopedia
طرح باغشهر (به انگلیسی: Garden City Planning) یک جنبش برنامهریزی شهری در قرن بیستم است که جوامع اقماری در حومه شهر را ترویج میکرد و با کمربند سبز جدا میشد.[1] این طرح توسط ابنزر هوارد و در زمانی مطرح شد که کارگران کم درآمد نظر به موقعیت محل کار و مکان سکونتشان، به مشکل مواجه شده بودند. کارگران میتوانستند مسکن با کیفیت پایین در مرکز شهر، یا مسکن با کیفیت مطلوب و آب و هوای پاک در اطراف شهر انتخاب کنند. انتخاب مسکن مناسب در اطراف شهر، نظر به هزینهٔ بالای حمل و نقل برای طبقهٔ کم درآمد مناسب به نظر نمیرسید. هوارد برای رفع این مشکل طرح باغشهر را پیشنهاد کرد. طرح مذکور گنجایش جمعیت در حدود ۳۲ هزار نفر را داشت.[2]
نظریه باغشهر ابنزر هاوارد که در اوایل قرن بیستم ارائه شد تحول مهمی در شهرسازی قرن بیستم محسوب میشود؛ به گونهای که لوییز مامفرد (متفکر و شهرساز بزرگ قرن بیستم) چنین عنوان میکند که:«در آغاز قرن بیستم دو ابداع مهم به وقوع پیوست: هواپیما و باغشهر؛ این هر دو طلایه داران عصر جدید بودند. اولی بشر را قادر به پرواز بر فراز زمین ساخت و دومی مکان زیست نیکوتری را روی زمین به او وعده داد.»