بلاش پنجم
From Wikipedia, the free encyclopedia
بَلاش پنجم یا وَلَگَش پنجم (به پارتی: 𐭅𐭋𐭂𐭔) بیست و هشتمین و از آخرین شاهنشاهان خاندان اشکانی است که از سال ۱۹۱ تا ۲۰۸ میلادی شاهی کرد. وی همچنین با عنوان واقارش دوم (به ارمنی: Վաղարշ Բ) از سال ۱۸۰ تا ۱۹۱ میلادی پادشاه سلسله اشکانی ارمنستان بود. وی جانشین و پسر بلاش چهارم بود. در منابع قدیمی بلاش ششم را بلاش پنجم نامیدهاند و به این ترتیب بلاش پنجم را نیز بلاش چهارم دانستهاند.
بلاش پنجم 𐭅𐭋𐭂𐭔 | |
---|---|
شاه شاهان | |
شاهنشاه اشکانی | |
سلطنت | ۱۹۱ – ۲۰۸ م |
پیشین | بلاش چهارم (شاه رسمی) خسرو دوم (شاه شورشی) |
جانشین | بلاش ششم و اردوان چهارم |
شاه ارمنستان | |
سلطنت | ۱۸۰ – ۱۹۱ م |
پیشین | سوههموس |
جانشین | خسرو یکم |
درگذشته | ۲۰۸ م |
فرزند(ان) | بلاش ششم اردوان چهارم خسرو یکم |
خاندان | اشکانیان |
پدر | بلاش چهارم |
از وقایع دوران حکومت او در ارمنستان اطلاعات چندانی در دست نیست، به جز اینکه میدانیم او پسرش رِو اول (۱۸۹–۲۱۶) را در سال ۱۸۹ بر تاج و تخت ایبری نشاند. مشخص نیست که انتقال قدرت از بلاش چهارم به بلاش پنجم مسالمت آمیز بوده است یا اینکه بلاش پنجم در یک جنگ داخلی تاج و تخت را به دست گرفته است. زمانی که بلاش پنجم شاهنشاه امپراتوری اشکانی شد، تاج و تخت ارمنستان را به پسرش خسرو اول (حک. ۱۹۱–۲۱۷) سپرد.
سلطنت بلاش پنجم با جنگ با امپراتوری روم ادامه یافت که از سال ۱۹۵ تا ۲۰۲ به طول انجامید و منجر به تصرف کوتاه مدت پایتخت اشکانیان، تیسفون، و تأیید مجدد حکومت رومیان در ارمنستان و شمال بین النهرین از سوی حکومت اشکانی شد. در همان زمان، درگیری داخلی در قلمرو اشکانی رخ داد و یک شاهزاده محلی پارسی به نام بابک، پایتخت پارس، استخر را تصرف کرد. این اتفاق سنگ بنای ظهور ساسانیان را گذاشت.