پیهتا (میکلآنژ)
From Wikipedia, the free encyclopedia
پیهتا (ایتالیایی: Pietà) یا به تعبیر دیگر ترحم، اثری از هنرمند و مجسمهساز برجسته رنسانس، میکلآنژ بوناروتی است. این اثر هنری در کلیسای سن پیترو واتیکان قرار دارد. تندیس ترحم، یکی از اولین آثار بر پایه همین موضوع از هنرمند میباشد. مجسمه برای کاردینال جین دی بیلهارس که نماینده روم بود ساخته شد. میکلآنژ برای ساخت این مجسمه از سنگ مرمر کارارا استفاده کرد و چنین به نظر میآید که به عنوان یادبودی برای مراسم خاکسپاری کاردینال ساخته شده باشد اما در اصل این مجسمه سفارش خودِ شخص کاردینال جین دی بیلهارس بود که قبل از اتمام مجسمه به دلیل کهولت سن چشم از جهان بست و میکل آنژ طبق قرار داد تا پایان کار مستمری خود را دریافت میکرد و پس از تکمیل شدن کار مجسمه به مکان فعلی خودش منتقل شد که اولین کلیسای کوچک در سمت راست بازیلیکا میباشد که در آن زمان بنایی بسیار فرسوده بود. میکل آنژ با مجسمهی عالی خود در مخروبه ای غم زده خداحافظی کرد. جالبترین نکته دربارهٔ این اثر این است که مجسمه پیهتا، تنها اثر موجود از میکلآنژ است که مزین به امضای خود استاد است.[1]
هنرمند | میکلآنژ بوناروتی |
---|---|
سال | ۱۴۹۸–۱۴۹۹ |
گونه | سنگ مرمر |
ابعاد | ۱۷۴ cm × ۱۹۵ cm (۶۸٫۵ in × ۷۶٫۸ in) |
مکان | کلیسای سنت پیترو، واتیکان |
این شاهکار معروف نمایانگر بدن عیسی در دامان مادرش پس از مصلوب شدن میباشد. موضوع اقتباسی هنرمند از موضوعات محبوب در آن زمان محسوب میگردید. تفسیر اختصاصی میکلآنژ برای نمایش هنر ترحم یک امر بیسابقه در مجسمهسازی ایتالیایی محسوب میگردید که یک توازن آرمانی از رنسانس و زیبایی کلاسیک آمیخته به ناتورالیسم از بارزههای شاخص این اثر میباشد.
میکل آنژ در نظر داشت علیرغم مجسمههای موجود از عیسی که درد و رنج و ترس را الغاء میکردند، اثری خلق کند که سوگ مریم عزراء را با زيبایی تمام بیانکند، به همین علت و همچنین برای نشان دادن پاکی مریم، مریم را جوان و زیبا تراشید.