دوکنشین ساکسونی
From Wikipedia, the free encyclopedia
دوکنشین زاکسن یا ساکسونی (به آلمانی: Herzogtum Sachsen) منطقهٔ سکونت ساکسونها در پایان قرون وسطای آغازین بود که از ۷۷۲ میلادی و در پی سلطهٔ شارلمانی بر قبایل ساکسون طی جنگهای ساکسون، تشکیل و در ۸۰۴ میلادی بخشی از امپراتوری کارولنژی شد. در پی پیمان وردون در ۸۳۴، زاکسن یکی از پنج قبیلهٔ دوکنشین در فرانک خاوری بود؛ در سال ۹۱۹ میلادی بعد از فوت کنراد بکم، هاینریش مرغگیر دوک زاکسن و از دودمان اتونی به عنوان پادشاه فرانک خاوری (آلمان) انتخاب شد.
دوکنشین زاکسن | |
---|---|
۸۰۴–۱۲۹۶ | |
ساکسونی در حدود سال ۱۰۰۰، در پادشاهی آلمان | |
وضعیت |
|
حکومت | دوکنشین |
دوره تاریخی | قرون وسطی |
• تأسیس توسط شارلمانی | ۸۰۴ |
• استیلای دودمان ولف | ۱۱۳۷ |
• | ۱۱۴۲ |
۱۱۹۸۰ | |
• جان یکم و آلبرت دوم دو دوک ساکسونی همزمان | ۱۲۶۰ |
• تقسیم صلاحیت | ۱۲۶۸، ۱۲۷۲ و ۱۲۸۲ |
• تقسیم به ساکس-ویتنبرگ و ساکس-لورنبرگ | ۱۲۹۶ |
• انقراض دودمان اسکانیا در ویتِنبرگ؛ اتحاد ناموفق | ۱۴۲۲ |
پس از برکناری دوک ولف، هاینریش شیر در سال ۱۱۸۰، به عنوان دوک از خاندان آسکانیا برگزیده شد، درحالیکه مناطق بسیاری همچون امپراتوری آنهالت در ۱۲۱۸ و دوکنشین برونسویک-لونِبِرگ در ۱۲۳۵ از زاکسن جدا شده بودند. در ۱۲۹۶ بقیه زمینها میان دو دوکنشین ساکس-لورنبرگ و ساکس-ویتنبرگ تقسیم شد که دومی عنوان انتخابگرنشین زاکسن را از طریق مهر زرین ۱۳۵۶ به دست آورد.