زبان رسمی
From Wikipedia, the free encyclopedia
این مقاله دربارهٔ زبانهای رسمی (قانونی) کشورها است. برای مفهوم زبانِ صوری (فرمال) در زبانشناسی و منطق، زبان صوری را ببینید.
زبان رسمی به زبانی گفته میشود که بهطور قانونی در کشور یا منطقهای از کشور که از توانایی وضع قوانین خاص آن منطقه برخوردار است، انتخاب شده است.
معمولاً زبانی بهعنوان زبان رسمی انتخاب میشود که اکثریت جمعیت به آن سخن گویند (زبان ملی). اما بهدلیل وجود جامعههای چندزبانه یا بهدلیل حفظ وحدت ملیِ یک کشور ممکن است این دو برهم، منطبق نباشند یا «زبان ملی» یکی از «زبانهای رسمی» باشد.
همچنین، برخی سازمانهای جهانی، جهت ساماندهی ارتباطات و جلسات، برای امور خود زبان رسمی تعریف میکنند. برای نمونه، سازمان ملل متحد، شش زبان (انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، روسی، چینی و عربی) بهعنوان زبان رسمی تعریف کرده است. کشورهایی همچون کانادا، هند، پاکستان، سودان، سنگاپور، هنگ کنگ و… دارای چند زبان رسمی هستند.