زلالیه
From Wikipedia, the free encyclopedia
مایع قسمت جلویی چشم زُلالیه نام دارد. مایع زلالیه درون چشم و در حد فاصل قرنیه و عدسی قرار گرفته و نه تنها فشار داخلی چشم را تأمین میکند بلکه وظیفه تغذیه قرنیه و عدسی را هم که فاقد رگهای خونی هستند برعهده دارد. زلالیه مایع شفافی است که بین قرنیه و عدسی چشم قرار گرفته و فضای جلوی عدسی را پر میکند و فشار داخل چشم را در سطح ثابتی نگه میدارد.
زلالیه از مویرگها ترشح میشود و مواد غذایی و اکسیژن را برای عدسی و قرنیه فراهم میکند و مواد دفعی را نیز جمعآوری کرده و از طریق خون دفع میکند. این مایع که گرانروی بسیار کمی دارد، بهطور دائم (حدوداً هر سه ساعت) تصفیه و تجدید میشود.
زلالیه همراه با زجاجیه فشار درونی چشم را ثابت نگاه میدارند و شکل کرهای چشم را حفظ میکنند. در صورتی که در تصفیهٔ زلالیه اختلال به وجود بیاید و مایع به همان سرعتی که ترشح میشود بازجذب نشود، فشار چشم افزایش یافته و فرد دچار آب سیاه میشود که ممکن است به کوری منجر شود.
۹۹٫۶٪ زلالیه را آب تشکیل میدهد. علاوه بر آن، ویتامین ث، گلوکز، اسید لاکتیک، سدیم و کلر؛ و نیز مقدار کمی پروتئین و اسید آمینه در زلالیه وجود دارد.
زلالیه سه وظیفه اصلی را بهعهده دارد: حفظ فشار داخل چشم (دامنه طبیعی فشار داخل چشم در یک فرد بالغ ۱۰–۲۰ میلیمتر جیوه است)؛ تغذیه ساختارهای بدون رگ قرنیه و عدسی؛ و تشکیل یک واسط شفاف که نور از میان آن گذشته و به شبکیه میرسد.